Monique's POV
Well, nandito na ako sa bahay. Bakit pa ako magsestay doon sa school, kung wala naman ang mga kabarkada ko? Aish! Gusto ko lang talaga makalimutan ang mga sinabi niya, pero wala talaga eh. Aish! Itutulog ko nalang nga ito...................
2 hours later................................
"Iha! Bangon na ikaw at kakain na!"
Me: Opo.
Kaya bumangon na ako at bumaba sa Dining Hall. Nakita ko si Mommy. Nagbabasa siya ng newspaper. Since when pa siya nagbasa?...............................
Me: Good Evening, Mom!
Mommy: Good Evening! How's School?
Me: Not so good.
Mommy: Why?
Me: I don't wann talk about it.
Mommy: You sure?
Me: Yeah! Let's eat.
Mommy: It's about Ver, isn't it?
Me: Yeah! How did you know about that?
Mommy: It's in the newspaper.
Me: I Hate HIm!
Mommy: The More You Hate, The More You LOVE! ♥
Me:........................................
Wala na. Wala na akong masabi. Haysh! Why Mom always has the point?................................
Mommy: Anak, kung mahal mo siya, let him explain. Malay mo may reason siya kung bakit niya sinabi iyon.
Me: Siguro nga, Ma. Tama ka. Maybe I'll let him explain. Puntahan ko lang po siya sa bahay niya.
Mommy: Ok. Ingat ka, anak. Let him explain.
Tsaka ako lumabas sa amin bahay. Magkakapitbahay lang naman kami eh. Noong nasa kanila na nila ako...............................
"DIng Dong!"
Biglang bumukas ang pintuan nila............................
TIta Lizza: O, Nique.
Me: Hi po, Tita. Nandyan po si Ver?
Tita Lizza: Nagcecelebrate sila dahil success yung first GT nila.
Me: Saan po, Tita?
Tita Lizza: Sa The Pyramid.
Me: Sige po, Tita. Puntahan ko nalang po.
Tita Lizza: Sige. Ingat ka, Iha.
Tsaka ako umalis. Tinakas ko lang yung Ferrari ko. Haha! Mommy wouldn't mind naman. Akin yun eh. Haha! Binilisan ko ang pagdadrive. Nakarating na rin ako. Pagkapasok ko, hinanap ko kaagad siya. Pero hindi ko siya mahanap. Noong nasa may restroom ako, may nakita akong isang pamilyar na mukha.................................
Me: Ver?
Lumingon siya. Nagulat siya. Nakita ko na naman siya, kahalikan ang Danica na iyon..................
Oliver: Nique?
Lalapit sana siya sa akin, pero..............................
Oliver: Let me explai-----------------------
Me: "SLAP!" Akala ko iba ka sa kanila.
Ayun ang huling sinabi ko sa kanya at umalis na ako sa harapan niya. Eto na naman! Ansakit! Parang niloko lang niya ako. RInig ko na tinatawag niya ako pero hindi ko siya nililingon.....................
BINABASA MO ANG
The Story Of Us! (ft. CHiCSER)
Teen Fiction"Sometimes, People were meant to be each other. But, sometimes, People were not born to be with each other."