The Story Of Us! (ft. CHiCSER)

Chapter 15: Unexpected! :) :(

Monique's POV

Aish! Ansakit ng ulo ko. Pagkamulat ko.... Huh?! Nasaan ako? Teka! Kwarto ko to ah! Sino kaya ang naghatid sa akin? Ang tanda ko lang ay nakain ako sa room. Tapos umiyak nalang ako ng umiyak, tapos nahimatay ako. Yun lang ang natandaan ko. Babangon sana ako nang biglang.....

Oliver: Gising kana pala. Pinagdala kita ng pagkain.

Me: Anong ginagawa mo dito?

Oliver: Inaalagaan ka.

Me: You know what, thanks sa paghatid. Pero, hindi ko kailangan ang care mo. Kaya please, pwedeng umalis ka nalang?

Oliver: Ano bang problema mo, Monique? Hindi kana nasabay sa amin. Hindi mo na kami kinakausap. 

Me: Wala ka nang pakialam doon. Please, umalis ka nalang.

Oliver: Hindi ako aalis dito, hanggang dumating si Tita.

Me: Fine! Kung yan ang gusto mo.

Tsaka ko nalang siya tinalikuran. Pinikit ko nalang ang mata ko. Pero hindi ako makatulog. Tsk! ENEBEYEN?! Haha! Humarap ako sa kanya. Nakatingin lang siya sa akin.

Oliver: Hindi ka makatulog?

Me: Hindi eh.

Tsaka niya nilapit ang upuan niya. At hinawakan niya ang upuan niya.

Oliver: Tulog kana. :)

Me: Ver.

Oliver: Bakit?

Me: Salamat. :)

Oliver: Wala yun. Pahinga kana.

Tsaka ako nakatulog ulit. Yun lang pala ang kailangan ko. Ang kamay niya. Hehe! After 2 hours, nagising ulit ako pero...........

Me: AHHHHHHHHHHHH!

Oliver: Bakit?!

Paano naman ako hindi mapapasigaw? Eh si VerLance nasa tabi ko na. 

Me: Bakit ka nasa tabi ko? Eh nasa upuan ka kanina?

Oliver: Hindi mo ba tanda? Binabangungot ka kanina. Kaya tinabihan kita.

Me: Ganun ba? Sorry.

Oliver: Wala yun. Kanina pala, dumating na si Tita. 

Me: Ok. 

Oliver: Sige, alis na ako. Kita nalang tayo bukas.

Me: Sige. Ingat.

Oliver: Kaw rin. Pagaling ka.

Me: Thanks.

Tsaka siya umalis. Pagkalabas niya, dumating naman si Mommy. Alalang-alala siya.

Mommy: Anak, kamusta na ang pakiramdam mo? Sabi ko naman sayo eh. Dapat hindi ka nalang pumasok.

Me: Ma, ok na naman po ako eh. 

Mommy: Magbihis ka. Pupunta tayo sa doctor mo ngayon din.

Me: Pero, Ma-----

Mommy: Bihis na, Anak. Please?

Me: Sige po, Ma.

Wala akong choice kundi magbihis. Ayoko pa naman pumuntang hospital. Ayoko maalala ang mga nangyari noong bata pa ako. Kaya nagbihis na ako at bumaba na. 

Sa Hospital....

Dr. Lasquite: Well, may asthma siya, Mrs. del Santos. Kailangan rin natin ng x-ray kung may iba pa siyang problema.

Mommy: Ok, Dr.

Dr. Lasquite: Monique, come with me. 

Tsaka ako sumunod. Katuad nga ng sabi niya, nagpax-ray ako. After 30 minutes.....