Mutlaka okumanızı istediğim bu yazıyı lütfen sonuna kadar okuyun.
Merhaba,
Özünde çevrimiçi bir hikaye okuma-yazma,amatörleri, profesyoneli ya da meraklısı için kendini geliştirme uygulaması olan Wattpad'i kullanmaya başlayalı iki yılı geçiyor.
Uykusuzluğa, göz ağrılarına aldırmadan bir çırpıda bitirdiğim kitaplar, bölüm şarkılarından oluşturduğum dinleme listeleri, yazarlarla-okurlarla muhabbet ederek geçirdiğim ilk bir senenin sonrasında ise Suicidal'a başladım.
Sancılı ve umutsuz bir dönemden geçiyordum. Pusulam işlemiyordu artık. Her şeyin benim için oldukça ters yöne gittiği, tanımadığım, bilmediğim bir yoldan ilerliyor, doğru düzlüğe çıkamıyordum. Doğru olduğunu düşündüğüm bir diğer yolda ilerlerken yine bir başka çıkmaz sokağa çıktığımda bu sefer kalemimi elime aldım ve cümlelerimin bir meşale gibi içime ışık tutmasına izin verdim .
İçimdeki boşluktan dökülen hüzünlü kelimelerin kâğıdı dolduruşu ruhumda boy gösteren sıkıntının üzerini aşındırmaya başladı ve ben de yazdıkça yazdım. Bazılarını kendime sakladım bazılarını paylaşacak cesareti bulamadım ama yazmaya devam ettim ve tabii okumaya da.
Suicidal'da ise kendi benliğimden dökülenlerin yanında bazen yüreğimde yer etmiş kitaplardan kısımları derledim, bazen sonu gözyaşlarının izleriyle dağılmış mürekkep lekeli intihar mektuplarını dilimize çevirdim, bazen sizden gelen yazıları yine sizlere ulaştırdım, bazen beni çığlık çığlığa anlatan şarkıları paylaştım.
Burası bir bakıma benim depresyon günlüğümdü. Sadece biraz daha iyi anlaşılabilme için karaladığım satırlarla dolu, yaşadığım dünya üzerine acıyla işlenen yazılı bir feryat.
Burada birçok insanla direk mesaj yolu ile konuşma şansım oldu. Bu sohbetlerin çoğu korku, öfke, depresyon,acı üzerine kurulmuş yorgun cümlelerden oluşuyordu. Hatta bazen o kelimelerde yanıp sönen intihar fikrinin gerçekliği beni oldukça çaresiz bıraktı. Bazılarının yardımcı oluyordum belki ama bazen bu çaresizlikten kurtulamıyor, sadece "yanındayım" diyebiliyordum.
Bu gibi durumlarda cesaretlendirip güçlü olmayı tavsiye eden kararlı yazılar yazsam da bazen ben de düştüğüm o karanlık kuyudan sadece acı dolu cümleler haykırabiliyordum.
Mavi dünyamda kırmızının nasıl bu kadar çabucak yitirildiğini yakından görmek beni daha da yıprattı, teselli bulabildiğim tek şey bazen insanlarda farkında olmadan oluşturduğum farkındalığın bana geri dönüşüydü. İyi dilekleriniz, olumlu dönütleriniz oldukça moral vericiydi.
İşte Suicidal benim için bu; kendi bünyemden açılan yaradan sızarak yolculuğa çıktığım, yüreğimi bazen mutlulukla bazense acıyla dolduran bir seyahat. Bu yolculuğun bittiğini düşünmesem de döndüğüm sapağın sonuna geldiğimin farkındayım. Artık farklı bir yöne dönüp rotamı yeniden belirlemem gerektiği zamanlardayım.
Bu yolda benimle yürüyen yüzlerce yol arkadaşım oldu. Soluk soluğa kaldık, yorulduk, güçten düştük belki ama yolla devam ettik. Bazıları pes edip yolda kaldılar, bazıları farklı yönlere dağıldılar ama eğer şuan bunu okuyorsanız bile teşekkürü borç bilirim.
Suicidal sayenizde haftalar, hatta aylar boyunca kategorisinde en üst sıralarda yer aldı. Uzun süre birincilikte durdu. Birçok insan tarafından okundu, paylaşıldı. Bu, benim için mükemmel bir teselliydi.
Şuan çok fazla kalmadık ama bunun için üzülmüyorum, sadece biraz buruğum . Umarım herkes için en güzeli olmuştur. Yardımcı olmaya gücümün yetmediği o güzel yürekli insanlar oldukça mutludur.
Bu kitapta daha öncede bir veda olmuştu ama sonra dayanamayıp devam etmiştim. Umuyorum ki bu artık son, hiç şüphem yok ki buraya yeniden bir şeyler yazmak isteyeceğim, belki bir ihtimal bu senenin sonuna kadar gelirim, ama kural koydum sonrasında yok. Oldukça üzülsem de tadında bırakıp geleceğime -buruk- bir anı bırakmak istiyorum.
Evet, son olarak eklemek istediğim birkaç nokta var uzattım biliyorum ama sonra kapatacağım.
Şuan bunu okuyan her kimsen adın, yaşın ya da cinsiyetin önemli değil, benimde . Sana söylemek istediğim birkaç şey daha var. Öncelikle seni bu sıkıntılı halinden dolayı yargılayan, küçük gören insanları düşünme bile; onlar küçük insanlar, senin gibi derin ya da büyük düşünemezler. Hayat senin için gittikçe güzelleşecek, bu bir anda olmayacak belki ama olacak. Belki şuan ben bu yazıyı yazıyorken sen yüzlerce yıl sonra okuyor olacaksın, belki insan ırkı bile olmayacak, belki de sadece on dakika sonrasında okuyorsun. Demek istediğim şu ki; her şey mümkün. Olay sadece ruhuna kabuk bağlamış o ağır duygulardan arınıp kalbinde uykuya dalmış umudu yakalamak.
Her şeyden ve herkesten değerli olduğunu unutma. Seni seviyor, sana saygı duyuyor, teşekkür ediyorum ve seninle gurur duyuyorum!
05.16
