bir günün getirdiği mutluluğu diğer günün götürmesinden nefret ediyorum.
sanki isteyerek ve mutlu bir şekilde bir yere girmişim.
bir kuyunun içindeymişim mesela ama su seviyesi gittikçe artıyormuş gibi
ya da
bir kutunun içindeymişim ve nefes alıp vermekte zorluk çekiyormuşum gibi
tek fark
herhangi biri bu koşullarda çırpınır
ama ben artık o gücü kendimde bulamıyorum.
intihara kalkışmasam da ölümü dört gözle bekliyorum.
