bugün eve geldim ve 'depresyona hırkamı' giydim.
yatağa yattım ve küçük aynamı yanıma aldım.
onun parçalara ayrılışını izledikten sonra fark ettim..
ben yok oluyordum.
ben dışarıdaki insanlar yüzünden her gün eriyordum.
mutluluk dolu gülümsemem soluyordu.
her gün intihara daha çok yaklaşıyordum..
her gün dinlediğim metal müziğin sert notalarına dönüşüyordum.
her gün biraz daha kırılıyordum.
her gün gözyaşlarım gibi akıyordum.
her gün biraz daha kopuyordum sosyallikten.
her gün ölüyordum aslında.
çoktan öldüğümü bilmeden..
▶benim yazdıklarımdan değildir.
