burada oturmuş dünyamın çöküşünü izliyorum,
yardım için ağlıyorum ama etrafta kimse yok.
sessizce çığlık atarak kafamı duvarlara çarpıyorum,
kimsenin umrunda olmadığım gibi olmakta istemiyorum.
insanlardan nefret ediyor, o sahte samimiyet gösterilerinden tiksiniyorum.
tutamadıkları sözlerinin yerine alan yalanlara, her şey için ağlıyorum.