4.BÖLÜM♠

80 10 3
                                    

''Yıldızlar olmasa, ay bile yolunu şaşırır bu karanlıkta...''

Ellerimi yüzüme siper ederken, gözlerimi açmaya çalıştım. Görüntüm netleşince sabah rüzgarıyla yatağıma ilişen beyaz perdelerim dikkatimi çekti. Hayal dünyasındaymışım gibi hissediyordum.

Esneyerek gerindim ve saate bakmak için telefonumu elime aldım. Ne hikmetse hafta sonu olmasına rağmen 8'de uyanmıştım. Yorganımı ayaklarımla ittirdim ve ayağa kalktım. Panduflarımı ayağıma geçirdim ve savsak adımlarla banyonun yolunu tuttum.

Tam kapı koluna uzandığım sırada, kapının birden açılması ve dışarı çıkan kişiyle çarpışmamız bir oldu. İrkilerek geri çekildim ve sabahın bu saatinde ıslık çalarak evde dolananın kim olduğuna baktım.

''Abi?''

''Hayırdır Esin? Sanki ilk kez karşılaşıyoruz.''

Gözlerimi devirdim. ''Sana da günaydın ve özrünü kabul ediyorum.''

Abim yanaklarımı sıktı. ''Tamam cimcime. Nereden bileyim karşıma çıkacağını ve korkacağını? Hadi asma bal suratını.''

Birden bire yüzüme aptal bir gülümseme takıldı. Abimi baştan aşağı inceledim. Sanırım kusursuzluk genlerimizde vardı. ''Sen nereye bu saatte?''

Cebinden çıkardığı telefonuna bakarak saçlarını düzeltirken ''Ayşe Teyze kahvaltı hazırlayacaktı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Cebinden çıkardığı telefonuna bakarak saçlarını düzeltirken ''Ayşe Teyze kahvaltı hazırlayacaktı. Sen de gel detayları konuşuruz.'' dedi ve merdivenleri inmeye başladı.

Adi herif! Sanki devlet sorunlarıyla ilgili özel görüşme yapacaktık.Hepsi beni merak içinde bırakmak içindi. Bir de detay diyor! 

Yüzümü yıkadıktan sonra hızlı adımlarla merdivenleri indim ve uzun koridorun sonundaki geniş mutfağımıza girdim. ''Günaydın!''

Seslenmemle birlikte Ayşe Teyze gülümsedi Ben abimin yanındaki yerime yerleşirken, Zehra Abla da bana servis açtı. Aslında kendi işimi kendim de görebilirdim fakat annemin bu konudaki tavrı netti. Onun kurallarını aşmadıkça iyi anlaşıyorduk ve bu durumu bozmaya niyetim yoktu.

''Ee abi... Nereye gideceksin?''

Abim ağzındaki lokmayı bitirdi. ''Arkadaşlarla buluşup kaçamak yapacağız.'' 

Söylediği şeye gözlerimi devirdim. Abim ile aramdaki ilişki yerinde sayıyordu.

♣♣♣

...

Saçlarıma yerleştirdiğim bahar dalları, esen rüzgarla kokusunu burnuma ulaştırıyordu. Ellerimde en sevdiğim çiçekler, ayaklarımda camdan ayakkabılar vardı. Makyajım yüzümde solmayan gülümsememdi. Rüzgara uçuyordu saçlarım. Ve sevdiğim adama bakıyordu gözlerim.

''Daha yükseğe!''

Uyarımla birlikte sevgilim daha hızlı sallamaya başladı. Onun erkeksi kahkahasına benim gülüşüme karıştı. Yalnızca o ve ben vardık. Sadece biz...

Hayal-et SevgilimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin