I do believe in FOREVER

Chapter 1

MS. WEIRDO

"Wahahaha! Ano daw yun?! Alis na nga tayo dito. Baka mahawa tayo sa pagiging weirdo nya. Hahahaha!"

Geh! Pagtawanan niyo pa 'ko.

Mga mukha niyo parang unggoy! :D

"Inaway ka na naman Aly?"

K. Eto pang isa :|

"Ay hindi hindi! Hindi nila ako inaway! Kinaibigan nila ako."

Common Sense din! -_-

"YAN! Kaya ka walang kaibigan kasi ganyan ka! Mambabara. Ewan ko nga ba sa sarili ko at naging kaibigan kita."

ARAAY HA -_-

"Ang sakit naman makapagsalita nito. Kala mo naman kung sino yung nagsabing 'Allyn, pwede bang makipagkaibigan?' Geez! Para ka ngang bakla nung time na yun eh. Hahahaha." Pabiro kong sabi sa kanya.

"SINONG BAKLA? HAA?"

O____O

*2 inches AWAAAAY*

May dala akong tape measure! -_-

"Haa?! Anong bakla?! Ang sabi ko bading ayy este lalake ka! Tsaka isa pa, lumayu-layo ka nga sa'kin. Garssh! Eew."

Hi. I'm Janna Allyn Flores. 16 years of age :)

Di naman mahalaga kung san ako nag-aaral basta sa paaralan.

"Kung maka eew to kala mo naman hahalikan ko. Over my dead and full of ABS body!" Haha. Bakla nga 'to. Bibigay din yan maya-maya.

Tsaka, siya nga pala ang nag-iisang kaibigan ko (na puno ng SENSE -_-) Siya si Josh Anthony Madella. Classmates lang kami.

"Huh! Kala mo ha? Ewan ko sa'yo. Maghanap ka ng kausap mo!"

"San naman ako hahanap?" Seryosong tanong niya sa'kin. Bored siguro 'to.

"Try mo sa sementeryo. Makipag-usap ka sa patay. Malay mo sasagutin ka pagkatapos friends na kayo then papasamahin ka niya sa kabaong tapos sasama ka naman kasi friends na kayo. Oh! Deh ayan! May kausap ka na! Forever pa!" Sagot ko naman sa kanya.

"Wala ka talagang sense kausap." Sabi niya saka umalis.

Ako pa ngayon yung walang sense ha! -_-

Papauwi na ako ng mapadaan ako sa bulletin board ng paaralan namin.

Titignan ko lang kung may good news nang may mahagip ang mata ko.

*BABALA: Wag gagayahin ang nasa pictures!*

Nilagay pa nila kung di man lang gagayahin. NEKE NEMEN!

Ako nalang ba talaga ang natitirang tao na may sense?!

Naisipan kong maglakad na lang pauwi. Trip ko lang. Tsaka ang ganda ganda ng panahon ngayon eh.

Masaya na sana akong naglakad nang may humarang na grupo ng mga lalake.

"Oyy miss! San ka pupunta?!" Tanong ni manong na mukhang tsonggo.

"Sa puso mo manong. Malamang, pauwi. San pa ba?"

Ayy eto pa!

"Heh! Kala mo makakauwi ka pa? Hindi ka na namin papauwiin." yung lalakeng kala mo sing gwapo ni James Reid.

"Anong gagawin niyo sa'kin?!" Geez! Baka pagsamantalahan ako ng mga 'to. Ayokong makuha ng mga pangit na 'to ang kaluluwa ko. Lord, please help me!

"Wag kang maingay! Papatayin ka lang naman namin." Sabi ni manong na dinaig pa ang rocker sa haba ng buhok.

"Sige! Patayin niyo 'ko! Sisiguraduhin ko sa inyong hindi ko kayo papatahimikin! Mumultuhin ko kayo hanggang sa mamatay na din kayo at magkasama na tayo! Hahaha." Kahit natatakot ako, with confidence ko pa ding sinabi yun.

Nagawa ko pang tumawa! (_ _")

"*bulong: tama nga siya pare. Wag nalang natin ituloy.*" Sabi nung isa pang alipores. Actually, lima sila lahat. Opo. Nagawa ko pang bilangin sila.

"Binulong mo pa! Ang lakas naman ng boses." Sabi ko ulit.

"Pabayaan na nga yan! Nakakairita!" Sabi nung boss ata nila

Hahahahaha! That's my power. Don't you dare na kalabanin ako ;D

Pagdating ko sa bahay, hindi ko binalita kay mama yun.

Sasabihan lang ako na wala siyang pakialam. Okey. Walang pakialaman.

"San ka nanggaling? Gabi na ah?"

"*bulong: wala kang paki.* Ah, diyan lang sa tabi. Naglalaro lang ng jack en poy kasama si Bentong."

"Wag mo akong madaan sa biro Allyn! Kilala kita."

"Haaay! Mama naman! Sabi ngang diyan lang sa tabi, ayaw maniwala. Tapos pag sinabing kinidnap ako, sasabihan lang din naman akong wala siyang pakialam. Di kita maintindihan mama.!"

Sabi sa inyo eh. Ako nalang ang taong may sense ngayon.

Ewan ko sa bayan niyo?

- Sabaw ba? Hahaha bawi ako next chapters ;) Don't forget to vote and follow. Mwa! :*