I do believe in FOREVER

HER POINT OF VIEW

Masaya na ako.

Masayang masaya na ako sa piling ng aking sarili.

Wala akong ibang minahal.

Lahat ng nangyari sa'kin noon, iniisip ko na lang na parte ito ng pagsubok sa aking buhay.

Alam kong pagsubok lang ang lahat ng iyon at nalagpasan ko ito dahil sa pagkakaalam ko, masaya na ako ngayon.

Gusto ko mang makalimutan ang lahat, parang hindi ko magawa kasi mahal ko pa siya.

Oo. Mahal ko pa rin siya.

Nangako siyang hindi niya ako lolokohin at hindi niya ako papalitan.

Kaya kakapit ako sa pangako niyang yun.

Even if it takes forever to find out if he still loves me or not.

Bakit pa kasi?!

Bakit ka pa nakalimot?

Bakit mo pa ako nakalimutan?

Bakit mo pa ako kailangang iwan?

Di'ba sabi mo love conquers all?

Makakayanan natin lahat ng pagsubok di'ba?

Pero bakit?!

Bakit tayo pa din ang pinaglaruan ng tadhana?

I WANT to move on.

I TRIED to move on.

But I CAN'T.

May parte pa din sa puso ko ang umaasa.

Umaasang babalikan niya ako.

Babalikan ako ng taong mahal ko.

Wala naman sigurong masama kung maghintay ako di'ba?

Alam kong masaya na siya sa piling ng iba ngayon.

Nasasaktan ako, OO. Sino ba namang hindi?

May kasamang iba ang taong mahal na mahal mo na ngayon ay hindi ka na maalala.

Sabihin niyo nga, sang parte ba ako nagkamali?

Parang feeling ko mali lahat ng ginawa ko eh.

Mali yung pinayagan ko siyang kalimutan ko ang isang taong mahalaga din sa'kin.

Mali yung pinayagan ko siyang manligaw.

Mali yung sinagot ko siya.

Mali yung NAHULOG ako sa kanya.

Mali lahat!

Maling mali!

Pero sabi ko nga, I want to hold on to that promise.

Maybe I won't be happy like I was before. Pero pipilitin kong maging masaya para sa kanya.

Para sa'king sarili.

I won't forget him.

I'll wait for him because I really want him to stay beside me forever.

I love him so much to the extent that I wish I had an amnesia too so that we both don't know each other and start something new.

Pero paano ko gagawin yun?

After all, he's my BROTHER.