I do believe in FOREVER

Chapter 43

Josh's POV

"Babe? Kain na tayo!"

Ang sweet talaga ng babe ko!

"A-aaraay! Ansakit ng ulo koooo!"

A-ano ba 'to? B-ba't parang may naaninag akong babae?! S-sino ba yun? Anong kinalaman niya sa buhay ko?

"AAAAH! Shit! Ang sakit!"

"BABE?! T-TEKA! I'LL CALL THE DOCTOR."

Ang sakit sakit ng ulo ko! Bakit pa kasi ako nabangga eh!

Ano nga bang dahilan ng pagkakabangga ko?

"AAAAAAAAH!"

FCK THIS! OO NA! Di na ako mag-iisip! LECHE LANG! Ansakit pa din talaga!

"Josh. Calm down."

Eh ikaw kaya pasahan ko ng sakit na 'to? Takte!

"Josh, wag ka munang mag-isip ng kung anu ano na ikinabagabag ng isipan mo. Wag muna ngayon. Dahil hindi pa magaling ang mga sugat na natamo mo sa ulo mo. Sana maintindihan mo yun. Wait, dadalhin ka muna namin sa ER."

WHAAT?! NOT AGAIN!

End of Josh's POV

Aly's POV

"M-mommy? Daddy?"

Ba't nandito sila sa bahay ni lola? I didn't invite them para umattend sa birthday party ko.

"Oh? Ba't parang na dismaya ka nung dumating kami anak? Anak naman. Kalimutan na natin ang mga nangyari. The past is in the past. Nothing to discuss in the present, right?"

Right right mo mukha mo! Kung di dahil sa'yo, edi di sana ako nakalimutan ni...

J-josh.

"Tss. Okay fine. Mom, dad. Nakikilala niyo pa po ba itong taong 'to?"

Tsaka ko tinawag si Tristan.

Nga pala, it's my 17th birthday. Opo. Debut ko na next year. Tanda ko na nga eh! (_ _") baka di na ako tumangkad neto. Hahaha

"T-tristan?"

"H-hijo?"

Sabay pa talaga sila at hindi naman sila mukhang nagulat! (sarcastic)

"Hello po mama, papa."

"When did you came back? Bakit di ka dumeretso sa bahay?"

Well, di na kailangan ni kuya ng mga amo na taga utos. -_____-

"Uh, naisipan ko lang po kasi na baka maiistorbo ko pa po kayo. Kaya dumeretso na ako dito kina lola. Kasi alam kong nandito si Janna."

Luuh? Ba't niya alam? Eh tanging sina lolo't lola lang naman ang nakakaalam na andito ako.

"Okay."

Yun lang dad?! Okay?

TAKTENG PUTCHANG BWISIT NA OKAY YAN!

(______ __________")

Sa lahat lahat na ginawa niyo kay kuya, 'OKAY' lang?

"T-tara! Let's eat! Baka maginaw na yung pagkain. Everyone! Let's sing happy birthday to my beautiful apo." Segway queen naman 'tong si lola.

Alam niya na kasi ako. Sasabat na sana ako nun ee! Nabwst lang kasi ako.

"Happy birthday to you~ Happy birthday to you~ Happy birthday~ Happy birthday~ Happy birthday Allyn~"

Tell me, happy pa kaya ang birthday na 'to?

Hindi ba pwedeng---

'Takteng birthday to me~ Takteng birthday to me~ Takteng birthday~ Takteng birthday~ Takteng birthday ALLYN~'

"Blow your candles apo."

Oh? Parang bata lang! May candles pa. Tsk. Pero para kay lola!

"I heard Josh is in the hospital. Did you go to him na anak?"

Himala at naging mabait papa ko.

Akala ko pa naman he's busy on his BUSINESS. (__ ___")

"Why would I?"

Kahit na pumunta ako.

Bahala na! Di naman niya alam at wala akong pakialam.

Bumuntong hininga muna siya bago nagsalita. "I know it's hard for your part to understand all of this. Pero anak, please understand our situation okay?"

Naintindihan ko naman eh. Ang sa akin lang, kung bakit niya tinago! Kung ba't niya pa kami pinakaibigan ni Josh!

"Whatever."

Then tumayo na ako at pumunta sa kitchen where Tristan is eating. Nandun kasi kami sa sala. Nakasanayan na kasi namin yan.

Ay! Ako lang pala. -___- sabit lang pala si daddy dun.

"Nawala lang ako ng ilang years, natuto ka nang gumanyan kay papa ah?"

Psh. Di naman sana ako ganyan dati! Ngayon lang. Basta galit na galit na ako.

"Ewan ko nga ba dyan sa kanila at di nila ako maintindihan! Naiintindihan ko ang sitwasyon Tristan. Pero sila ba? Iniintindi ba nila ako? Di'ba hindi?! Ptcha lang eh!"

Nadidinig ko silang tumatawa dun sa sala. Andun din kasi si lola pati si mama.

Ay! Si lolo din pala. Bumaba na.

"Maiintindihan ka din nila Jans. Tiwala lang."

Psh. Tiwala? Nawala na nga siguro tiwala ko.

End of Aly's POV