Dress Code

Κεφάλαιο 12°

         
~*~

Scorpions - Lust Or Love
"But still I'm holding on, searching for love that lasts forever"

~*~

"Daniel!" Την άκουσα να φωνάζει και το επόμενο δευτερόλεπτο, τα απαλά της χέρια είχαν τυλιχθεί γύρω μου με φόρα, σε μια σφιχτή -κι άβολη- αγκαλιά. Δεν κατάφερα να μη γελάσω με το γεγονός ότι ο κώλος μου είχε συμπιεστεί από τους μηρούς της.

"Madelyn!" Φώναξα κι εγώ, μιμούμενος πειρακτικά τον ενθουσιασμό της. "Μου έχεις λιώσει τον κώλο!"

Λοιπόν, πρώτη φορά την άκουγα να γελάει τόσο πολύ. Και μου άρεσε. Εννοώ, το γέλιο της ήταν τόσο χαριτωμένο, όμορφο και εξαιρετικά ξεκαρδιστικό. Γύρισα και την κοίταξα γελώντας έντονα με την σειρά μου. Το πρόσωπό της είχε κοκκινίσει από τα γέλια. Πάω στοίχημα ότι και το δικό μου κάπως έτσι είναι.

Μερικοί περαστικοί γύρισαν να μας κοιτάξουν. Αμήχανα προσπάθησα να συγκρατήσω τα γέλια μου και ξεμπλέχτηκα από την αγκαλιά της Madelyn. Σκούπισε τα μάτια της αναστενάζοντας, ενώ προσπαθούσε να ξαναβρεί την ανάσα της.

"Εμ, ναι." Πείραξε νευρικά τα δάχτυλά της. "Ωραία μπλούζα."

Κοίταξα το κοντομάνικο που φορούσα και χαμογέλασα. "Ευχαριστώ." Έπρεπε να της κάνω κι εγώ κοπλιμέντο τώρα; Ή όχι; Αν το είπε για να σχολιάσω κι εγώ το πόσο υπερβολικά όμορφη είναι; Δεν νομίζω να το είπε γι' αυτό. Ναι, αλλά-

"Λοιπόν, εσύ είχες την ιδέα να βγούμε. Τι θα κάνουμε σήμερα;" Είπε η Madelyn, διακόπτοντας τις σκέψεις μου.

Φαινομενικά είχε δίκιο, καθώς ήταν Παρασκευή 18:30 το απόγευμα κι εγώ ήμουν αυτός που της είχα προτείνει να βγούμε. Στην πραγματικότητα όμως, ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που θα την έβλεπα, που δεν είχα σκεφτεί τι ακριβώς θα κάνουμε.

"Θα... Ε..." Ξερόβηξα νευρικά. Σκέψου κάτι, Daniel. Σκέψου. Έλα, απλά πες ένα μέρος στην τύχη. Τι μέρος; Το μυαλό μου είχε κολλήσει κι ένιωθα απίστευτα ρεζιλεμένος, αγχωμένος και αμήχανος.

"Ηρέμησε, Daniel. Μπορούμε να σκεφτούμε κάτι τώρα. Οι δυο μας." Μου χαμογέλασε καθησυχαστικά. Τόσο πολύ φάνηκε το άγχος μου;

"Έι, τι έγινε; Τι έκφραση είναι αυτή;" Με πείραξε, ανασηκώνοντας τις άκρες των χειλιών μου με τον αντίχειρα και τον δείκτη της.

Γέλασα λιγάκι. "Τίποτα, μη δίνεις σημασία. Πού θες να πάμε;"

"Στην παιδική χαρά;" Την κοίταξα περίεργα, χαμογελώντας. Ανταπέδωσε το βλέμμα και στριφογύρισε τα μάτια της.