Κεφάλαιο 11°

929 128 110
                                    


~*~

Are You With Me - Sixx: A.M.
"And all the things I can't control come back to haunt me now "

~*~

Μερικές φορές στη ζωή, χρειάζεται να συνηθίσεις κάποια πράγματα για να μην πονάνε τόσο πολύ. Έτσι είναι, υποθέτω. Οι άνθρωποι σταματάνε να νιώθουν έντονα συναισθήματα, όταν αρχίζουν να θεωρούν κάτι δεδομένο. Οτιδήποτε κι αν είναι, από την στιγμή που έχουν αποδεχτεί την παρουσία του, σταματάει να τους κάνει εντύπωση.

Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύω ότι ένας άνθρωπος μπορεί να αποδεχτεί ολοκληρωτικά κάτι που τον πληγώνει. Κανείς δεν μπορεί να αποδεχτεί ολοκληρωτικά κάτι που τον πληγώνει, τη στιγμή που συμβαίνει ξανά και ξανά· συμβαίνει συνέχεια.

Και το χειρότερο είναι πως όσο κι αν προσπαθήσεις να το αποδεχτείς, αυτό θα συνεχίσει να είναι εκεί. Θα συνεχίσει να είναι εκεί, να σου θυμίζει διαρκώς ότι προσπαθείς να μη του δίνεις σημασία. Και σε πονάει.

Εμένα, δηλαδή, με πονάει.

Με πονάει να ξυπνάω κάθε πρωί και να νιώθω αυτές τις στρογγυλές μάζες λίπους στο σώμα μου, συγκεκριμένα το στήθος μου, που ξέρω καλά ότι για την κοινωνία τις έχουν μόνο οι γυναίκες. Με πονάει όταν ακούω μια φωνή να φωνάζει "τα κορίτσια από εδώ!" και ξέρω ότι πρέπει να καταπολεμήσω την επιθυμία μου να μείνω ακίνητος. Με πονάει να μπαίνω στο μπάνιο και να αντικρίζω το λεπτό και καμπυλωτό μου σώμα στον καθρέφτη.

Με πονάει να ακούω τον πατέρα μου να μιλάει στο τηλέφωνο με την Irene τα βράδια. Με πονάει κάθε φορά που οι γονείς μου τσακώνονται και ουρλιάζουν ο ένας στον άλλο, για πράγματα που δεν έχουν καν λογική. Με πονάει να ακούω την μητέρα μου να κλαίει στο δωμάτιό της, όταν φεύγει ο μπαμπάς μου από το σπίτι μετά από έναν καυγά. Με πονάει να ξέρω που πηγαίνει. Με πονάει ακόμη κι όταν φεύγω από το σπίτι για να ηρεμήσω.

Αλλά κατά κάποιον τρόπο το έχω συνηθίσει.

Βγήκα από το μπάνιο τυλίγοντας άτσαλα το χαρτί τουαλέτας στον καρπό μου. Σε ένα συγκεκριμένο σημείο είχε μουλιάσει από το αίμα. Ξεφύσηξα εκνευρισμένος και ξαναμπήκα στο μπάνιο για να πάρω κι άλλο χαρτί.

Τράβηξα το χαρτί από το ρολό με απότομες κινήσεις. Λοιπόν, δεν περίμενα πως θα έριχνα όλο το ρολό μαζί με το χαρτί μέσα στην λεκάνη, αν το τραβούσα έτσι. "Γαμημένο." Γρύλισα μέσα από τα δόντια μου. Το παράτησα μέσα στην λεκάνη και αφαίρεσα το άλλο χαρτί από τον καρπό μου.

Dress CodeOnde histórias criam vida. Descubra agora