Dress Code

Κεφάλαιο 10°

~*~

Give me novocaine - Green Day
"Give me a long kiss goodnight and everything will be alright"

~*~

"Έχετε ένα νέο μήνυμα από Madelyn.
16:34 μ.μ.
Γειά Daniel, η Madelyn είμαι😊."

Μου έστειλε η Madelyn.

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Η MADELYN. Είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ, αν δεν κοιμόταν η μαμά μου στο δίπλα δωμάτιο θα τσίριζα από την χαρά μου. Νομίζω ότι γίνομαι υπερβολικός, αλλά αλήθεια είμαι χαρούμενος που μου έστειλε. Εννοώ, αυτό σημαίνει ότι με σκέφτηκε για παραπάνω απο πέντε δευτερόλεπτα μέσα στη μέρα της και—

Εδώ είναι η στιγμή που κοπανάω το πληκτρολόγιο με το κεφάλι μου, γιατί ο μόνος τρόπος να περιγράψω τι νιώθω είναι μια ακαταλαβίστικη σειρά μπερδεμένων γραμμάτων.

"Προς: Madelyn.
16:39 π.μ.
Γειααα, το ξέρω ότι είσαι εσύ:p"
[Παραδόθηκε]

Νομίζω ότι ακούστηκα πολύ απότομος. Φυσικά και ξέρει ότι το ξέρεις, ηλίθιε. Απλά ήθελε κάτι να πει. Ανακάτωσα αμήχανα τα μαλλιά μου με την παλάμη μου.

"Προς: Madelyn.
16:40 π.μ.
Εννοώ, μαζί ήμασταν όταν
αποθήκευσα το νούμερο σου"
[Παραδόθηκε]

"Προς: Madelyn.
16:40 π.μ.
Τεσπα :p"
[Αναγνώστηκε]

Αναγνώστηκε. Άλφα, νι, άλφα, γάμα, νι, ωμέγα, σίγμα, ταφ, ήτα, κάπα, έψιλον. Κοίταξα με αγωνία το γκρι συννεφάκι να εμφανίζεται στην κάτω γωνία της οθόνης. Κάτι πληκτρολογούσε. Έκανα άπειρα σενάρια στο κεφάλι μου για το τι είναι πιθανό να στείλει. "Χαχα, ναι" Όχι, θα της έπαιρνε πιο λίγη ώρα. "Εμ οκ" κι αυτό θα της έπαιρνε λιγότερη ώρα. Γιατί πρέπει να είμαι τόσο ξενέρωτος και να αγχώνομαι με τα πάντα;

"Από: Madelyn.
16:43 π.μ.
Ναι, κατάλαβα😂
Πώς είσαι; Πέρασα πολύ ωραία
χθες. Να βγαίνουμε πιο συχνά"

Χαμογέλασα σαν ηλίθιος στο κινητό μου. Ακόμη κι αν δεν το εννοούσε, χάρηκα που είπε ότι πέρασε ωραία. Κι εγώ είχα περάσει ωραία.

Μου άρεσε που δεν είχε αναφέρει καθόλου την μέρα που έφυγα σαν κυνηγημένος από το mini market, μόλις την είδα. Μπορεί να μην με είχε αναγνωρίσει καν ή να νόμιζε ότι με είχε μπερδέψει με άλλον. Ό,τι κι αν ήταν όμως, με έκανε να νιώθω πιο άνετα.