Dress Code

Κεφάλαιο 4°

~*~

Hospital for souls - Bring Me The Horizon
"Why explore the universe, when we don't know ourselves?"

~*~

"Alissa, σκέφτομουν μήπως να...-" Ξεκίνησε να λέει η μητέρα μου, μετά από μερικά λεπτά που έκανε δήθεν τυχαία δουλειές στο σαλόνι, γύρω μου.

"Όχι." Την έκοψα ως απάντηση, χωρίς να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από την τηλεόραση.

"Δεν άκουσες καν την ερώτηση!" Φώναξε και δυνάμωσα τον ήχο, για να μην με αποσπάει από το έργο. Με πλησίασε και μου άρπαξε το τηλεκοντρόλ από τα χέρια. Έβγαλα ένα επιφώνημα και προσπάθησα να της το πάρω πίσω, αλλά απομακρύνθηκε απο κοντά μου.

Δεν είχα όρεξη να ξεβολευτώ από τον καναπέ, οπότε την άφησα με το τηλεκοντρόλ.

"Και χαμήλωνε αυτό το πράγμα, όταν σου μιλάω!" Πρόσθεσε. Πάτησε με δύναμη το κουμπί του ήχου και το χαμήλωσε μέχρι να μην μπορώ να ακούσω τίποτα. Γαμώτο.

"Μπορείς να μου εξηγήσεις για ποιον λόγο δεν με αφήνεις να παρακολουθήσω κάτι με την ησυχία μου;!" Τη ρώτησα εκνευρισμένος, προσπαθώντας να "διαβάσω" τα χείλη των ηθοποιών στην τηλεόραση. Δεν έβγαζα λέξη.

"Μπορείς να μου εξηγήσεις για ποιον λόγο δεν μπορείς να διακόψεις αυτό που κάνεις για πέντε λεπτά, για να συζητήσουμε σαν άνθρωποι;!" Απάντησε με ερώτηση.

"Από πότε συζητάμε σαν άνθρωποι εμείς οι δυό;!" Της πέταξα αδιάφορα.

"Α ναι, ξέχασα ότι δεν ξέρεις πώς να κάνεις μια συζήτηση!" Την κοίταξα και κάγχασα ειρωνικά.

"Για εσένα μιλάμε;!" Κοπάνησε το τηλεκοντρόλ στο μπράτσο του καναπέ.

"Δεν σου επιτρέπω να μου απευθύνεσαι έτσι!" Ξεφώνησε.

"Δεν σου ζήτησα άδεια για το πώς θα απευθύνομαι!"

"Καλά θα κάνεις να ζητάς απ' την επόμενη φορά!" Κάθησε σταυροπόδι στην πολυθρόνα, στα αριστερά μου. Την κοίταξα και κάγχασα ξανά.

"Και κομμένα τα ειρωνικά γελάκια σε 'μένα!" Επέστρεψα το βλέμμα μου στην τηλεόραση, αγνοώντας την. Σιωπή απλώθηκε για μερικά λεπτά, με εμένα να προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει στο έργο κι εκείνη να με κοιτάζει επίμονα.

"Λοιπόν, όπως ήθελα να πω, σκεφτόμουν μήπως να πάμε στη θάλασσα. Έχει πολλή ζέστη και...-"