Dress Code

Κεφάλαιο 15°

~*~

Linkin Park - Numb
"'Every step that I take is another mistake to you."

~*~

"Ποτέ δεν μπορείς να έρθεις." Η φωνή της μητέρας μου ακουγόταν ξεκάθαρα πίσω από την κλειστή πόρτα του δωματίου μου. Μιλούσε στο τηλέφωνο με τον πατέρα μου εδώ και αρκετή ώρα.

"Και που το ξέρεις τι κατάλαβα, Eric;" Παύση. "Προσπαθείς; Ας γελάσω, προσπάθεια το αποκαλείς αυτό; Είμαι μόνη μου, η Alissa είναι μόνη της, είμαστε απολύτως μόνες μας με εσένα να έρχεσαι όποτε σου καπνίσει! Γάμο το αποκαλείς αυτό; Θεωρείς ότι είσαι καλός πατέρας, την στιγμή που δεν είσαι ποτέ εδώ για την οικογένειά σου, για το ίδιο σου το παιδί;!"

Προσπάθησα να επικεντρωθώ στο παιχνίδι με τα κυβάκια στο κινητό μου, αλλά μου ήταν αδύνατο να σταματήσω να δίνω σημασία στον καυγά τους. Γαμημένο ροζ, πάλι έχασα.

"Και πού σκατά είσαι τώρα;! Είναι καλοκαίρι, Θεέ μου, από πότε δουλεύεις έτσι το καλοκαίρι;" Να βάλω τα πράσινα κυβάκια στα δεξιά ή στα αριστερά; Πω, έχει κι ένα ροζ. Θα τα βάλω στην μέση.

"Ναι, ναι. Συνέδριο. Να το βράσω το συνέδριο!" Έσυρα το δάχτυλό μου στην οθόνη του κινητού και τοποθέτησα τα τρια κυβάκια στην μέση. "Δεν κάνω σαν υστερική, σταμάτα να το λες συνέχεια! Είμαι η γυναίκα σου, είμαστε παντρεμένοι. Τόσο παράλογο είναι να σε θέλω εδώ; Να θέλω τον άντρα μου;!"

Έκλαιγε.

Αναστέναξα και έσφιξα το κινητό στην χούφτα μου. Το μισώ αυτό. Το μισώ, το μισώ, το μισώ. Αν βάλω το πράσινο κυβάκι πάνω στα άλλα θα μαζευτούν πέντε και θα πάρω πόντους. "Δεν απαντάς, ποτέ δεν απαντάς! Γιατί είσαι μαζί μου; Δεν σε αναγκάζει κανείς κι όμως φέρεσαι σαν να είσαι αναγκασμένος. Αν δεν είσαι ευτυχισμένος παράτα μας, παράτα με, φύγε! Δεν αντέχω άλλο να είμαι σε μια μονόπλευρη σχέση, δεν αντέχω να λείπεις συνέχεια, το καταλαβαίνεις; Κουράστηκα!"

Έβαλα το πράσινο κυβάκι και οι πόντοι μου αυξήθηκαν. "Σ'αγαπώ, Frederic κι αυτός είναι ο λόγος που εδώ και δεκαεφτά χρόνια μένω μαζί σου! Εσύ μ' αγαπάς;" Παύση. "Να την βράσω τέτοια αγάπη! Είμαστε μαζί τελικά; Νιώθω σαν συγκάτοικός σου. Έρχεσαι πού και πού, τρως, κοιμάσαι, φεύγεις. Δεν ζούμε μαζί, δεν κάνουμε απολύτως τίποτα σαν οικογένεια!"

Πρέπει να πάρω άλλους εκατόν είκοσι πόντους για να περάσω το υψηλότερο σκορ μου. "Εσύ δεν ξέρεις τι θέλεις! Θεέ μου, κοφ' το αυτό που με βγάζεις πάντα υστερική και παράλογη. Αν σε ένοιαζαν πραγματικά όσα λέω, θα καταλάβαινες ότι έχουν μια βάση!"