Dress Code

Κεφάλαιο 9°

~*~

Whatshername - Green Day
"She's in my mind from so long ago"

~*~

"Daniel;"

Την κοίταξα, μη μπορώντας να πιστέψω ότι ήταν όντως εκεί. Πίστευα ότι, μετά το περιστατικό στο mini market, δεν υπήρχε περίπτωση να την ξαναδώ. Έτριψα νευρικά τον σβέρκο μου και πέταξα βιαστικά το τσιγάρο στο δάπεδο.

"Ναι, εγώ είμαι." Προσπάθησα να κάνω ελαφρώς πιο βραχνή την φωνή μου. Μήπως δεν κρυβόταν καλά το στήθος μου με αυτά που φορούσα; Μήπως δεν είναι ωραία τα ρούχα μου; Μήπως- Θεέ μου, πάλι με είδε να καπνίζω. Είμαι τόσο αγχωμένος.

"Ουάου, φαίνεσαι αλλαγμένος." Δεν κατάφερα να συγκρατήσω ένα χαμόγελο.

"Κουρεύτηκα." Της έδειξα τα μαλλιά μου περίφανα, λες και δεν μπορούσε να τα δει από μόνη της. Στ' αλήθεια φαίνομαι αλλαγμένος; Δεν μπορούσα να σταματήσω να χαμογελάω σαν ηλίθιος.

"Ναι, το πρόσεξα. Είσαι πολύ όμορφος. Να κάτσω;" Έκανα χώρο στο παγκάκι δίπλα μου.

Με είπε "πολύ όμορφο".

"Ευχαριστώ." Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν και κοίταξα αυτόματα τις μύτες των παπουτσιών μου.

"Παρακαλώ. Και πριν ήσουν. Γενικά, είσαι πολύ όμορφος." Σχολίασε και τα μάγουλά μου ρόδισαν. Σοβαρά τα πιστεύει όλα αυτά;

"Μαλακίες." Προσπάθησα να καλύψω την αμηχανία μου. Στριφογύρισε τα μάτια της.

"Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι, είπα απλά αυτό που βλέπω." Δάγκωσα μαλακά την γλώσσα μου, ενώ χαμογελούσα πλατύτερα. Αν γίνεται κάτι τέτοιο. Το βλέμμα μου ταξίδεψε πάνω της. Στα μπουκλωτά μαλλιά της, τα μεγάλα γυαλιά της, τα μάτια της, τα χείλη της, τα μικρά λακάκια στα μάγουλά της...

"Ξέρεις, εμ, κι εσύ, εννοώ-" Κόμπιασα μπερδεμένος. Γέλασε. "-Εννοώ ότι σε βρίσκω πάρα πολύ γλυκιά. Είσαι- Είσαι πανέμορφη, Madelyn."

Μου έσφηξε απαλά το χέρι. Πείραξε μια τούφα της, χωρίς να με κοιτάζει. Ντρέπεται; Σίγουρα ντρέπεται. Θεέ μου, γιατί πρέπει να κάνει τα πάντα τόσο χαριτωμένα;

"Θες να πάμε μια βόλτα;" Πρότεινα. Ένευσε θετικά και σηκώθηκε πάνω. Φορούσε μια ανοιχτή, λευκή μπλούζα και ένα τιρκουάζ τζιν.

Λοιπόν, ίσως κοίταξα λίγο το στήθος της.

Μόνο λίγο.

Είναι ωραίο.