Dress Code

Κεφάλαιο 2°

~*~

Lost it All - Black Veil Brides
"Then I lost it all. And who can save me now?"

~*~

"Claudia, εδώ!" Ακούσαμε τη φωνή της Lauren από ένα τραπέζι στο βάθος του καφέ. Τέλεια, πρέπει να περάσω από όλο αυτόν τον κόσμο. Η μητέρα μου γύρισε και κοίταξε χαρούμενη τη φίλη της. Μου γράπωσε τον αριστερό καρπό και ξεκίνησε να περπατάει γοργά προς το τραπέζι τους, αναγκάζοντάς με να βαδίσω πίσω της. Μόρφασα από πόνο και προσπάθησα να τραβηχτώ από το κράτημά της, αλλά δεν με άφηνε. Με έσφηξε παραπάνω και δάγκωσα το κάτω μου χείλος για να μην ουρλιάξω απο πόνο.

Μόλις φτάσαμε δίπλα τους άφησε βιαστικά το χέρι μου, για να αγκαλιάσει την φίλη της. Άνοιξα τα χείλη μου και αναστέναξα ανακουφισμένος. Ανασήκωσα διακριτικά τα βραχιόλια μου και κοίταξα εξεταστικά τα κόκκινα σημάδια που είχαν αφήσει τα δάχτυλα της μαμάς μου και τα βραχιόλια πάνω στο χέρι μου. Στη συνέχεια, άγγιξα ελαφρά τις, πρησμένες απο την πίεση, χαρακές στο δέρμα μου.

Με ενοχλεί όταν με αρπάζουν έτσι από το χέρι. Πονάω, αλλά δεν μπορώ να τους το πω, γιατί αν μάθουν την αιτία που θέλω να με αφήσουν, θα αρχίσουν να με λυπούνται.

Δεν μου αρέσει όταν οι άλλοι με λυπούνται.

Κατέβασα ξανά τα βραχιόλια, καλύπτοντας τα σημάδια και κοίταξα με ένα ψεύτικο χαμόγελο την Lauren και την Kennedy.

"Γειά σας." Χαιρέτησα πρώτα τη φίλη της μητέρας μου κι εκείνη με έσφηξε ενθουσιασμένη στην αγκαλιά της.

"Γειά σου, κούκλα μου! Εχώ τόσο καιρό να σε δω! Καλέ, κοίτα πώς μεγάλωσες! Μια κούκλα έχεις γίνει!" Αναφώνησε μες' την τρελή χαρά. Γέλασα ελαφρά, αλλά δεν απάντησα στο σχόλιό της.

"Kennedy, άσε το κινητό σου! Ήρθε η Alissa!" Και ποια είναι η Alissa, για να αφήσει το κινητό της; Γενικά, ας μου εξηγήσει καποιος ποια είναι η Alissa και την έχουν μπερδέψει με εμένα.

Η κοπέλα στριφογύρισε τα μάτια της και έκλεισε το κινητό της. Σηκώθηκε πάνω και με κοίταξε. Είχε μαύρα, μακριά μαλλιά, καστανά μάτια, ήταν ντυμένη στα ροζ και με κοιτούσε με ένα εξαιρετικά αδιάκριτο ύφος. Wow, την αντιπαθώ ήδη.

"Heyyy..." Με χαιρέτησε αμήχανα. Δεν ήξερα τι ακριβώς έπρεπε να απαντήσω. Οπότε έμεινα σιωπηλός. "Με λένε Kennedy." Συστήθηκε μετά από μια αμήχανη σιωπή. Πήρα μια βαθιά ανάσα και χαμογέλασα ξανά.