13 ΜΕΡΕΣ [Completed]

Κεφάλαιο 23ο

Μέρα 13η

Σήμερα είναι η τελική μέρα. Η μέρα που θα κριθούμε. Το πρωί καθώς πήγαινα στο σημείο της εξέτασης, συνάντησα τον Κλάους. Αμέσως μόλις με είδε με κοίταξε βλοσυρά.

«Να έρθεις στο γραφείο μου μετά, όποιο και να 'ναι το αποτέλεσμα!» μου είπε.

Τι έγινε πάλι; Μήπως μετάνιωσε που με έσωσε εχτές; Μήπως μετάνιωσε γι' αυτό που έγινε μετά που με έσωσε;

Δεν είχα όμως χρόνο να ασχολούμαι με τέτοια. Έπρεπε να πάω γρήγορα στο γραφείο του Διευθυντή για την εξέταση.

+++

Όταν έφτασα, είδα πολλά παιδιά να στέκονται έξω από την πόρτα και να περιμένουν. Κάθισα σε μία άδεια θέση και περίμενα υπομονετικά μέχρι να έρθει η σειρά μου.

Ύστερα από πολλή ώρα, ένας από τους καθηγήτες φώναξε το όνομά μου.

Μπήκα αργά στο δωμάτιο. Στο κέντρο, υπήρχε ένα τραπέζι, στο οποίο ήταν ακουμπισμένη μία ζυγαριά, η Ζυγαριά της Δικαιοσύνης. Αρίστερα, βρίσκονταν ένα άλλο τραπέζι στο οποίο κάθονταν κάποιοι απο τους καθηγητές, και δεξιά, ήταν το γραφείο του Διευθυντή, στο οποίο κάθονταν εκείνος και λίγα μέτρα δίπλα του ο Κίαν, ο οποίος μόλις με είδε μου έκλεισε το μάτι. Πραγματικά ήταν πολύ φιλικός!

Ένας από τους καθηγητές με πρόσταξε να πλησιάσω την ζυγαριά. Το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο Διευθυντής, έκανε ενα βήμα προς τα μπρος αφου σηκώθηκε από την θέση του και με πλησίασε, κρατώντας μία γυαλιστερή διαφανή πέτρα.

«Δεσποινίς, θα πρέπει να σας ζητήσω να κρατήσετε αυτό το κρύσταλλο κοντά στην κονκάρδα σας, για να κριθείτε. Μην ανησυχείτε δεν θα πάρει πολλή ώρα.» είπε και μου χαμογέλασε.

Έκανα αυτό που μου είπε. Η κονκάρδα μου άρχισε να αναβοσβήνει όπως και η πέτρα που κρατούσα στα χέρια μου.

Τότε, η μία δύναμη, που πιθανότατα ήταν της κονκάρδας μου, έκανε την πέτρα να αιωρείται κατευθυνόμενη προς την ζυγαριά.Έμεινε για λίγο ακέραιη στον αέρα και στη συνέχεια έπεσε στην δεξιά πλευρά της ζυγαριάς. Τι στο καλό σήμαινε πάλι αυτό;

Κοίταξα γύρω μου. Όλοι χειροκροροτούσαν και με επιβράβευαν.

«Συγχαρητήρια!» μου είπε ο διευθυντής «Η υποτροφία σου έγινε αποδεκτή!»

Τα συναισθήματά μου εκείνη τη στιγμή ήταν τόσο πολλά που δεν μπορούσα να μιλήσω. Το μόνο που κατάφερα ήταν να δακρύσω λίγο από την χαρά μου που επιτέλους κάτι πήγε καλά. Μα δεν καταλάβαινα. Δεν καταλάβαινα γιατί. Γιατί τα κατάφερα. Μόνο τις τελευταίες μέρες κατάφερα να έχω μία αξιοπρεπή παρουσία.