13 ΜΕΡΕΣ [Completed]

Κεφάλαιο 3ο

Το γράμμα με οδήγησε σε ένα δρομάκι δίπλα από το σπίτι μου και ύστερα στον κεντρικό δρόμο του χωριού.

«Είναι σίγουρο οτι πάμε σωστά?» ρώτησα «Δεν νομίζω οτι υπάρχει χώρος εδώ πέρα για να παρκάρει κάποια άμαξα ή τέλος πάντων κάποιο όχημα...»

«Μην είσαι βιαστική! Κοίταξε το ρολόι σου να δείς τι ώρα είναι. Θα πρέπει να το προλάβουμε πρίν αναχωρήσει από τον σταθμό!»

«Να αναχωρήσει ποιό από τον σταθμό?» Οι ελπίδες μου για κάποιο ειδικό μεταφορικό μέσο άρχισαν να χάνονται... «Τρένο! Θα πάμε στη σχολή με τρένο. Τόση ώρα κατευθυνόμαστε πρός τον σταθμό για τα τρένα!»

«Μπορεί και να είσαι έξυπνη τελικά! Σε είχα παρεξηγήσει!»

Ύστερα από ώρα φτάσαμε τελικά στον σταθμό.

«Εδώ λοιπόν θα πρέπει να σε αφήσω εγώ! Πάρε το πρώτο τρένο που θα περάσει και σταμάτα στο τέρμα του. Εκεί θα συναντήσεις κάποιον από τη Σχολή που θα σε οδηγήσει σε αυτή. Εγώ θα μπώ στην τσέπη σου για τώρα και θα πρέπει να θυμάσαι να με προσέχεις πολύ, γιατί θα με χρειαστείς»

Χωρίς να προλάβω να φέρω αντίρρηση το γράμμα χώθηκε σε μία από τις τσέπες της τσάντας μου κι εγώ απέμεινα μόνη.

Ακολούθησα κατά γράμμα τις οδηγίες που μου δόθηκαν μέχρι που τελικά έφτασα στον προσρισμό μου. Βγήκα έξω από το τρένο ψάχνοντας κάποιον που να φορούσε τα ρούχα της Σχολής. Κανένας. Γύρισα ολόκληρη την πλατφόρμα για να ψάξω καλύτερα και ακόμα και τότε δεν ανακάλυψα κάποιον. Ύστερα από μια ώρα αναζήτησης χωρίς αποτέλεσμα, απογοητευμένη και κουρασμένη, κάθισα στη γωνία μίας σκάλας με σκυμμένο το κεφάλι για να ξεκουραστώ.

Είχε περάσει πολύς χρόνος, μέχρι που άκουσα μία φωνή.
«Μήπως είσαι η Ίζαμπελ? » Ένα ξανθό όμορφο αγόρι, σίγουρα περισσότερο από δύο χρόνια μεγαλύτερό μου, στέκονταν μπροστά μου. Φορούσε έναν μπλέ μανδύα στον οποίο ήταν καρφιτσωμένη η κονκάρδα της Σχολής στην οποία θα πήγαινα.

«Μα-αλιστα» είπα και σηκώθηκα όρθια.

«Σε έχω ψάξει παντού! Που στο καλό ήσουν? Δεν σε ενημέρωσε το γράμμα για το πού θα περιμένεις?»

«Μάλιστα...»

«Καλά που υπάρχει και η δοκιμαστική περίοδος για να ξεφορτωνόμαστε τέτοια κούτσουρα σαν κι εσένα...»

«Δοκιμαστική περίοδος?»

«Ούτε αυτό το ξέρεις? Μα καλά τίποτα δεν σου είπε το γράμμα? Τέλος πάντων... Αυτό που θα έπρεπε να ξέρεις είναι ότι δεν είσαι ακόμη επίσημα αποδεκτή στη Σχολή. Για την ακρίβεια θα πρέπει να περάσεις δεκατρείς μέρες προετοιμασίας, κάνοντας μαθήματα στην σχολή για να κριθείς την τελευταία μέρα από την Ζυγαριά της Δικαιοσύνης. Προς το παρόν, πρέπει να ξεκινήσουμε τον δρόμο μας για τη Σχολή. Πρέπει να φτάσουμε πρίν νυχτώσει!»