13 ΜΕΡΕΣ [Completed]

Κεφάλαιο 9ο

Μέρα 3η (πάρτ 2)

«...Νομίζω κολλήσαμε εδώ μέσα...»

Έμεινα να κοιτάζω την πόρτα. Δεν ήξερα τι να κάνω...

«Και πότε σκοπεύουν να λυθούν τα μάγια και να ανοίξει επιτέλους;» ρώτησα

«Αύριο το πρωί λίγο πριν ξεκινήσουν τα μαθήματα...»

Τέλεια! Έχουμε φυλακιστεί για τα καλά...

Προσπαθώ να ηρεμήσω τον εαυτό μου... Όλα θα πάνε καλά, σκέφτομαι

«Δεν νομίζω να θέλεις να μείνεις ξύπνια μέχρι να ανοίξει... Έλα, πάμε να βρούμε κάπου να καθίσουμε...»

Ένευσα καταφατικά. Ο Κλάους κοίταξε γύρω του σαν να έψαχνε για κάτι. Όταν το βρήκε τα μάτια του άστραψαν.

«Από εδώ»  είπε και με πήρε από το χέρι οδηγώντας με κάτω από ένα τσούρμο φεγγαρολούλουδων.

Ήταν πραγματικά ωραία λουλούδια. Είχαν χρώμα σκούρο μπλέ και άσπρο. Σύμφωνα με όσα μας είχε διδάξει ο Κλάους άνθιζαν μόνο την νύχτα ενώ την μέρα παρέμεναν ερμητικά κλειστά. Από αυτά μπορείς να πάρεις την σκόνη τους και να την χρησιμοποιήσεις για να φτιάξεις φάρμακα για να γιατρέψεις κάποιον από ασθένεια που προκαλούνται εξ' αιτίας μαύρης μαγείας.

«Ας κάτσουμε εδώ» είπε δείχνοντας ένα μεγάλο παγκάκι.

Ακολούθησα την εντολή του και έκατσα στην γωνία από το παγκάκι.
Ο Κλάους έκατσε στην άλλη.

Για ώρα δεν μιλούσε κανένας μας... Απολαμβάναμε την ηρεμία του θερμοκηπίου.

Κάποια στιγμή άκουσα ένα ροχαλητό. Μάλλον θα είχε κοιμηθεί. Δεν γύρισα να τον κοιτάξω. Προσπάθησα να κάνω κι εγώ το ίδιο...

Όλοι οι γλυκοί και ήρεμοι ήχοι που υπήρχαν στον χώρο, βοήθησαν στον γρηγορότερο ύπνο μου...