22.Öfke!

5.1K 362 10
                                    

Önemsiz gördüğün şey
Senin için bir anda en önemli şey gibi görünebilir....

İsa bu mutlu sahneyi daha fazla seyredebileceğini zannetmiyordu.

Neden bu kadar öfkelenmişti?
Yerinde daha fazla oturamadı.
Yusufun önünde dikildi ;

- Yerimden kalk hemde hemen!
Sesi fazla yüksek çıkmıştı...

- Şuan ergen gibi davranıyorsun dedi Yusuf.

İsa umursamadı;

- Okul açıldığından beri burada ben oturuyordum bu derse ilk defa   giren  sensin dedi İsa.

Diğer öğrenciler İsaya hak vermişti.

Yusuf ise onun ne yapmak istediğini anlamamıştı.
Çocukca kavgaya tutuşmak istemiyordu sandalyeden kalktı.

Saliha her zaman oturduğu yerden kalkmak istemiyordu ama İsanın farklı ruh halinden çok fazla bunalmıştı.

Salihanın kitaplarını topladığını gören İsa;

- Sen niye kalkıyorsun ?
Yoksa Kızdın mı bana?

- Niye kızacağım?

- O zaman sen kalkma.
(Sesi yalvarır gibi çıkmıştı)
Eğer Saliha şuan yerinden kalksa Sanki savaşı Yusuf  kazanacaktı.

-Kalkmıyorum kitaplarımı toparlıyorum.

Yusuf gözlerini ayırmadan İsaya bakıyordu.
Ama ne yapmaya çalıştığını  anlamamıştı.

                  & & &

İsa Salihaya dönerek;
- Sevgili olmasakta sana takılmaktan vazgeçmiyorum sonuçta arkadaş gibi olduk dedi gülerek.

- Hayır dedi Saliha biz arkadaş falan olmadık sadece kendi çıkarlarımızı gözetmek için antlaşma yaptık  o kadar.

                   & &  &

İsa ona hak verdi

''O arkadaşım değil dostum da değil O Benim hiç bir şeyim''

O halde hala neden öfkeliydi?
Beren ve Robin onu aldattığında bile sakinliğini koruyup onlara bağırmamıştı.
az önce çocuk gibi davranarak Yusufu yerinden kaldırmıştı.

Dersin sonunda Hülya;
- Bu akşam ne yapıyoruz ?

- Aynı kafede buluşuruz dedi İsa.

Gözleri Salihayı aradı.onun Çiğdemle konuştuğunu gördü.

Arabasına doğru ilerledi.Hülya da peşindeydi.
ne yapışık kızdı.

- Akşam görüşürüz Hülya artık peşime takılmasan

Hülya bozuldu ama belli etmedi..

İsa otobüs durağına Yusufla beraber yürüyen Salihaya bakıyordu.
Aslında iki kız daha vardı yanlarında başbaşa değillerdi.
Yusuf yüzünden öfkeliydi.
Aralarındaki rekabet yüzünden olduğuna  emindi.

* * *

Saliha kliniğe geldi.
Profösörü İsa gelmiyor diye hesap sormamıştı.
Buna sevindi.
Kliniğe gelen hastanın ıslak mendille kafayı bozmasınla ilgilendi.
hasta teyze sayesinde bugün olanları düşünmeye vakit bulamamıştı.

Havalar soğumuştu.
kar yağayacağa benziyordu.
Çalışma saati dolmuştu dışarı çıktı.
Metro istasyonuna doğru yürüyordu birden karşısına İsa çıktı.

Saliha onun bu hareketlerine tahammül edemeyceğini anladı.

- Bakışlarından beni karşında görmek istemediğini anlıyorum da biraz fazla kızgın değil misin? Yoksa ayrıldık diye mi?

SOL YANIMSIN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin