Broke Him (The KiefLy Trilogy #1)

Chapter 29

Dalawang linggo na ang lumipas magmula ang pangyayaring iyon. Two weeks had passed yet I don't know where to find him. No texts, calls, and even direct messages.

Everyday, I'd looked for him. But at the end of the day, I see myself crying while hugging my knees. Where is he? Sinubukan ko ng puntahan siya sa condo niya pero di ko naaabutan. I also tried to go to their house but no one would welcome me. I tried to reach Dani and Thirdy but they avoided me.

Now, I'm all fucked up. I can't find him. I want to see him badly. I want him to open his ears. I want to apologize. Hindi niya ako iiwan.

Napahikbi ako mag-isa sa couch ng dorm. I miss him. Nasaan ka na ba, Kief?

Kief, mag-usap naman tayo. Please.

Iyon ang paulit-ulit kong mensahe sa kanya. I flooded him with messages but I did not receive a single one from him.

"Ly." puno ng awa ang boses ni Den.

Yes, she's here. They're here. My friends are here despite what happened that night. They tried to comfort me but it just don't work. I kept looking for him. All I need is him.

Den, Ella, and Amy hugged me. Laking pasasalamat ko sa Panginoon na di nila ako sinukuan at tuluyang iniwan. I'd be a wreck if they'll leave me too.

Ang buong araw na iyon ay ginugol ko sa pagmukmok sa dorm. Nakahiga ako sa kama habang pinapanood si Amy na nag-aayos ng gamit. She's leaving soon. Baka sa condo na niya siya tutuloy. Kailangan ko na rin sigurong mag-impake. Di na nga pala ako dito maninirahan. But I feel so tired to keep my things. I probably do it tomorrow.

Di ko namalayang nakatulog ako. Pagkagising ko ay ganun pa din. Mahapdi ang mga mata ko ng kinusot ko ito. Alas tres na pala ng hapon. I checked my phone to see if he texted. Pero mas lalo lamang bumigat ang nararamdaman ko ng makitang walang ni isang mensahe niya ang nandoon.

Bumaba ako nang maramdaman ko ang gutom. For two weeks now, I've been eating late.

"We'll go now. Take care. We'll visit you guys soon." saad ni Den sabay yakap sa akin.

I bid them goodbye. Magkasabay sila ni Ella na umalis. Simula nung gabing iyon ay mas napapadalas na ang kanilang pagbisita dito sa dorm. They might not tell me why but I know they're checking on me.

Nagluto ako ng makakain. Sumabay na rin si Amy sa aking kumain. Siguro ay dahil para hindi ako tumulala na lang sa harap ng pagkain.

"I missed this." sabi niya sabay nguso sa adobong niluto ko.

Napatawa naman ako sa sinaad niya. Am I that out my mind these past few days? Maybe.

"I also missed your smiles, Besh." she said.

Napabuntong-hininga ako sa pinuna ng kaibigan ko. Tiningnan ko siya sa mata at nang makitang seryoso niya akong tinitigan ay napayuko ako. Tears started rolling down my cheeks.

"I'm sorry. I just missed him so much." I opened up.

Di na siya muling umimik pa. Imbes ay niyakap niya na lamang ako ng napakahigpit. I spent the rest of my day with Amy and my teammates. I need to loosen up. Nag-movie marathon kami sa dorm. Inayos namin ang living room dahil doon namin balak matulog sa gabing ito.

We were watching a horror movie at the hour of 9 in the evening when my phone rang. Napagitla ako sa tawag na iyon kaya agad akong tumayo at umakyat. Noong una ay akala kong si Kiefer iyon pero nadismaya ako nang makitang hindi siya ang tumatawag. It was Von.

"Hello. Ly, this is Lau. What the hell happened? I need you to go to his dorm. We'll take him there." bungad ni Laura sa akin. Ano? What the hell is happening?