Warrior Cats Geheimen In Het Woud

Hoofdstuk 5

Er was al een week voorbij en vanavond was het weer Grote Vergadering. Veerpoot stond en liep naar Sneeuwstorm die de katten bijeen riep die meegaan naar de Grote Vergadering. "Ha, Veerpoot, jij gaat ook mee." mauwde Sneeuwstorm. De medicijnkatten moesten altijd mee dus Roospoot ging ook mee. Ze vertrokken op weg naar het eiland. Roospoot liep naast Veerpoot. Wat zouden ze zeggen op de Grote Vergadering? Zouden ze het over de vossen hebben? Hopelijk houden Bliksempoot en Graaipoot het geheim van de wolven. Veerpoot werd uit haar gedachten gehaald door Roospoot. "Is er iets?" Veerpoot schudde haar kop. Roospoot zei niks meer. "Er is niks." mauwde Veerpoot. "Je zag er verdrietig uit, je was aan iets aan het denken." "Er is niks!" snauwde Veerpoot en liep verder naar voren om niet bij Roospoot in de buurt te zijn. Ze ging naast Bliksempoot lopen. "Heb jij Hudson deze week nog bezocht?" fluisterde Bliksempoot zo stil mogelijk. "Ja, al drie keer en jij?" fluisterde Veerpoot even stil. "Ja, één keer. Jij gaat er wel veel heen, waarom? Je vind hem toch niet leuk, hé?" "Nee, tuurlijk niet, ik ben een kat en hij is een wolf, we zouden toch niet samen kunnen zijn." fluisterde Veerpoot nu nog stiller dan eerst. Graaipoot kwam erbij lopen. "Wat is er, zijn jullie bezig over Hudson?" mauwde Graaipoot stil. Bliksempoot ging naast hem lopen. "Veerpoot vind hem leuk." Bliksempoot moest lachen en Veerpoot keek hem boos aan. Graaipoot leek alleen maar geschrokken. "Dat kan toch niet, jij bent een kat en hij is een wolf." mauwde hij. "Weet ik, daarom gaat het waarschijnlijk niks worden." mauwde Veerpoot. Bliksempoot liep weer naast Veerpoot en Graaipoot liep nu ook naast haar als teken van medeleven. Ik kan mijn gevoelens niet ontkennen, ik ben blij dat Graaipoot en Bliksempoot me steunen. Ze liepen zwijgend verder. Eindelijk waren ze bij de boomstam die naar het eilandje ging er.

Als alle clans er waren ging de Grote Vergadering beginnen. Veerpoot lette niet op maar ze was met haar gedachten bezig, als ze een stem hoort in haar hoofd. Het was Hudson. Ze werd blij.
H: Waar ben je?
V: Ik ben op de Grote Vergadering
H: Wat is dat?
V: Dan komen alle clans samen en bespreken dingen zoals: kittens die geboren zijn of zieke katten of gestorven katten of iets over wat er is gebeurt in hun territorium.
H: Wat zeggen ze nu?
V: Nu zegt mijn leidster iets, ze zegt dat we in ons territorium vossen hadden gezien en dat we ze hadden weggejaagd, daar had ik Fennik ontmoet, hij is al weg, terug naar ergens, ik weet niet naar waar, dat heeft hij niet gezegd.
H: Waar is die Grote Vergadering?
V: Op een eiland, waarom vraag je dat allemaal?
Er kwam geen antwoord. Raar. De vergadering was juist afgelopen. Veerpoot stond op en Bliksempoot en Graaipoot keken haar raar aan. "Wat is er?" mauwde Veerpoot. "Je had de hele Grote Vergadering niet opgelet en als we iets tegen je zeiden antwoordde je niet." mauwde Bliksempoot. "Ik was aan het praten met Hudson." mompelde Veerpoot. "Dat dachten we al." mauwde Bliksempoot. Ze liepen verder naar de boomstam en liepen erover, terug naar het kamp. Onderweg kon Veerpoot nergens anders aan denken dan aan dat Hudson niet had geantwoord op haar vraag. Wat zou er zijn geweest? Zou hij ontdekt zijn of deed hij dat express? Ze ging naast Bliksempoot en Graaipoot lopen. "Toen ik een vraag aan Hudson stelde antwoordde hij niet, hij heeft nog altijd niet gereageerd." mauwde Veerpoot bezorgd. "Welke vraag had je dan gesteld?" vroeg Graaipoot. "Hij vroeg van alles en dan vroeg ik waarom dat hij dat allemaal wou weten want het ging over clandingen." mauwde Veerpoot. "Misschien wou hij het niet zeggen omdat hij beschaamd ofzo was." mauwde Bliksempoot. Veerpoot knikte maar wist het niet zeker.

Toen ze bij het kamp aankwamen ging Veerpoot direct naar het leerlingenhol en ontweek iedereen die naar haar toe kwam om te vragen hoe de Grote Vergadering was. Bliksempoot en Graaipoot gingen bij haar liggen. Ze viel direct in een diepe slaap.

Ze was in een bos die ze helemaal niet kent. Ze keek nog beter en herkende het nu wel. Ze was in het donderclanterritorium, dichtbij de grot. Ze liep naar binnen en zag alle gangen. Ze liep door de gang die naar de open plek leid waar Hudson slaapt. Ze hoopte dat hij er zou zijn. Ze kwam op de open plek uit en Hudson lag op de rots. Hij was aan het slapen. Veerpoot sloop er naartoe. Dit was een droom dus kon ze hem niet wakker maken. Hoe komt het dat ik hem kan zien in mijn droom en hem kan bezoeken? Ik kan het niet aan een medicijnkat zeggen want dan zouden ze het weten van Hudson.Ze sloop nog dichter. "Dit is wel je droom maar ik kan wel via mijn dromen naar die van jou gaan." zei Hudson. Veerpoot schrok. "Ik wist niet dat dat kon. Ik wou je niet wakker maken." mauwde Veerpoot. "Dit is een droom je hebt me niet wakker gemaakt." zei Hudson. Veerpoot ging ook op de rots liggen naast Hudson. Hudson wist niet dat ze dat ginf doen dus hij schrok even maar dan was hij weer rustig. "Je bent wel een kat maar je bent anders dan andere katten, andere katten had ik meteen aan stukken gescheurd." zei Hudson. "Wat bedoel je met dat ik anders ben? Ik ben toch gewoon een kat?" mauwde Veerpoot vragend en ze hief haar kop op. "Je bent niet zomaar een kat, je bent anders, jij durft meer, jij kan dingen horen op kilometers afstand, jij kan met mij praten via gedachten, je kan in je dromen naar andere dieren gaan, je bent geweldig!" brulde hij nu heel luid. Veerpoot wist niet dat hij ook gevoelens voor haar had. Ze drukte zich tegen Hudson aan. En ze viel in slaap.