₩......1

7.1K 398 127
                                    

Parmakları kararsızlıkla telefonun ekranında titriyordu.
Gözlerinde bir büyüyüp bir küçülen harfler dalgalanıyor bulundukları satırda köşe bucak kaçışarak birbirinin gölgesine saklanıyordu.
Titreyen parmakları ile gözlerini ovuşturdu.
Bir dizi harf hala onunla dalga geçiyordu.
Bunun tek bir açıklaması vardı.
Onsuz yapamam dediği sevdiği tarafından tek bir açıklama dahi gerek görülmeden terkedildiği  seksen yedi saattir boğazından değil bir lokma, bir kırıntı dahi geçmemişti.
Tansiyon, şeker ne varsa kendisi gibi yerlerdeydi.
On iki yaşında iken kaybettiği kuşundan sonra ilk defa bu kadar çok ağlamıştı.
Çıplak parkedeki göz yaşlarının oluşturduğu lekeler dahi gözlerinin önünde kayıyordu.
Ne zamandır öylece yerde uzandığını kavrayacak kadar bilinci yoktu.

Ayrılıktan daha zor bir şey varsa o da terkedilmekti ki kalbi kadar gururu da incinmişti.
Nerede hata yapmıştı da terkedilmişti.
Seksen yedi saattir bu ilişkide nerede hata yaptığını düşünüyordu.
Çok sevmişti. .
Ve sevdiğini her zaman dile getirmişti.
Kalbini ezen bu aşkın üzerine titremiş, hiç bitmeyecek gibi ona tutunmuştu.

Ama yine de ayrılık onu bulmuştu.
Evet sadece onu bulmuştu.
Terkedilişine bakılırsa bu ilişkide ayrılıktan tek pay kendisinindi.

Bu muydu çok sevmesinin karşılığı?

Bu muydu aşk?

Son kırıntılarını zorladığı iradesi artık elinden düşüyordu.
Kararan gözlerini kapattı..

Elini alnına yasladı.
Seksen yedi  saattir boş olan midesi artık kasılmaktan sancıyordu.
Mutfağa gidecek tâkati yoktu.
Odasında da midesini tatmin edebileceği hiçbir şey yoktu.
Aksi gibi evde kimse de yoktu.
Arkadaşları dahi onu böyle bir zamanda terketmişti.
Hayır hayır onların bir suçu yoktu.
Baekhyun'un büyükannesi hastaneye kaldırılmıştı.
Sehun ise ne zamandır görmediği ailesini ziyarete gitmişti.
Üstelik kendisi için Kyungin'in kendisini terkettikten sonra edindiği yeni line hesabını dahi bulmuştu. Hem bu kadar bunalımlara gireceğini bilseydi asla gitmezdi.
Dik kafalı, aksi biri olabilirdi Sehun ama kesinlikle iyi bir arkadaştı.
Jongdae de iyiydi işte.  Günlerdir arkadaşında yatılı kalıyordu, teslim etmesi gereken projeleri yüzünden. Yani evde guruldayan midesinden başka ses, açlıktan kokan nefesinden başka nefes yoktu. Arayan soran da yoktu.
Lanetlenmiş gibi bir başına bırakılmıştı.

Gözlerini güçlükle araladı.
Aktifleşen ekran kilidi görüntüsünde hala onun gülen yüzü vardı.

Kalbinden koparak akan yaşlar bir kez daha yanaklarını ıslattığında titrek parmakları yine o isme uzandı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kalbinden koparak akan yaşlar bir kez daha yanaklarını ıslattığında titrek parmakları yine o isme uzandı. Gözleri ekranın üst köşesindeki saate kaydı.
88 saat olmuştu onsuz geçen.
88 saattir terkedilmiş, kalbindeki aşkla yalnız bırakılmıştı.
Sohbet kutusuna girdi.
Kararan gözlerine rağmen ona hissettiği sözleri yazdı..

" Seni çok özledim .."

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Bunu yazasım geldi minna 😸






Wrong Number Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin