Wrong Number

₩ ...... Final°2

Evdeki son ramen kasesini kucağına almış çubuklarıyla karıştırırken derin derin iç çekerek suda yüzen havuç ve pırasa parçacıklarını izledi.
Günlerdir evinde tek başına bunalım geçiriyordu.
Kyungin defterini çoktan dürmüş kalbini ve zihnini ona ait düşüncelerden arındırmıştı.
Arındırmasına ama kalbi ve zihni hâlâ meşguldü.
Bu defaki oldukça zordu.
Günlerdir evde tek başına bunalım geçirmesinin en büyük sebebi bu defaki gönül meselesinin gerçekten ama gerçekten zor olmasıydı.
Bir defa bu seferki, gerçi niyetlendiği ikinci ciddi ilişki olacaktı, kişi erkekti.
Kendisi gibi erkek.
Onda olandan kendisinde de vardı.
Ve kendisinde olandan onda da mevcuttu.
Bu bile başlı başına bunalım sebebiydi.
Kyungin ile yüzleşmesi Jongin'e olan hislerini iyice gün yüzüne çıkarmıştı.
Kabullenmekte zorlanmasa da kendine itiraf etmekte epey zorlanmıştı.
Üç gündür dışarı çıkmamış,
Üç gündür sadece ramen yemiş,
Üç gündür gözü telefonda eli onun numarasına gidip gidip gelmiş,
Üç gündür ailesini işleri bitince geleceğine dair oyalamış,
Üç gündür durumunu soran ev arkadaşlarına türlü yalanlar uydurmuş,
Üç gündür Jongin yemek yaparken çektiği videoyu izleyip hem gülmüş hem ağlamıştı.

Bu defaki bunalımında yemeden içmeden kesilmemişti.
KyungSoo iki aşkın ondaki etkisi arasındaki bariz farkı ikisi arasındaki farka yordu.
Kyungin'e olan aşkı ile sadece yorulmuş sonunda ise harap olmuştu.
Jongin'e olan aşkında ise günden güne iyileşmiş yokluğunda dahi onun için güçlü kalmaya çalışıyordu.
Tek eksiği karşısına çıkabilecek biraz cesaretti.
Belki Jongin bir arasa , mesaj atsa, neredesin diye bir sorsa ihtiyaç duyduğu cesareti elde ederdi.
Ama ne yazık ki Jongin kendisinden daha korkak  çıkmıştı.

" O mesajı ona göndermemeliydim. Korkak şey."

KyungSoo kendi kendine söylenerek rameninden yerken, telefonuna gelen bildirimle heyecandan kasesindeki ramenin birazını üzerine döktü.

" Hay aksi. "

Jongin olabilme ihtimali ile kalp atışları kendisinden başka kimsenin olmadığı evdeki tek gürültünün sahibiydi.
Elini kalbine bastırıp bildirime baktı.
Eğer  yine hava durumu ya da bakiye mesajı ise telefonu kesin kez duvara fırlatacaktı.
Hiç beklemediği bir mesaj almıştı.
Sınıf arkadaşlarından biri sınavların açıklandığını ve birinci olup olmadığını soruyordu.
Bu arkadaşı genelde ilk beşte idi.
Hemen üniversitenin internet sayfasından öğrenci otomasyon hesabına girdi ve notlarını gördüğünde bu defa ramen kasesi tamamen yeri bulmuştu.
Odasındaki sevinç çığlıkları ile dökülen yarım kase ramen umrunda değildi çünkü dönem ve yıl sonu birincisi kendisiydi.
Bu da demekti ki Jongin'le yurtdışına gidebilirdi.
Daha önemlisi ise Jongin'in karşısına çıkacak cesareti , sebebi , bahanesi her şeyi vardı.
Eli telefona gittiyse de vazgeçti.
Aramak ya da mesaj çekmek yerine yüz yüze görüşmeyi ve tepkisini görmeyi istedi.

Dökülen ramenleri hızlıca temizleyip duş aldı. Giyimine de biraz özen gösterip evden çıktı.

Otobüse binecek kadar sabırlı değildi.
Bu yüzden yoldan çevirdiği bir taksiye atlayıp Jongin'in evine ulaştı.
Dairenin kapısı ile 12 dakika bakıştı.
12 dakikadır daire numarası 13 olan kapının tüm ayrıntılarını ezberlemişti.
14. dakikada kapı kendiliğinden açılınca şaşkınlıktan ne yapacağını bilemeyip kendisine hayretle bakan Jongin'e kendisinin de anlamadığı bir sürü kelime zırvaladı.

" Ben.. Valizim açıklanmış.. kıyafetlerim otomasyondan gördüm.. bir arkadaş ramen çekmiş. . Sizin kapı  da güzelmiş. . Mesajda birinci olmuşum. ."