Meftun

GERÇEKLER

Amcamın arkasından da bir araba hızla gitti . Ne olduğunu anlamamıştım. Giden arabaların arkasından sadece bakakaldım.

Çantam, telefonum arabada kalmıştı . Görünürde ne bir petrol ne de bir dinlenme tesisi vardı, nasıl bir yoldu böyle ?
Bir sorun vardır amcam o yüzden gitmiştir , halledince gelir beni alır diye olduğum yerden ayrılmadım ..

Yarım saati geçmişti. Ne amcam dönmüştü ne de yoldan bir araba geçmişti. Hem hadi geçti diyelim nasıl cesaret edip binecektim . Ama başka bir çarede gözükmüyor.

Hava oldukça kararmıştı , bunları düşüneceğim diye geç farketmiştim. İçimi korku kaplamıştı ve çaresizce bekliyordum . Umut kesmeye başlıyordum ki .. Aniden bir arabanın farları gözlerimi kamaştırdı . Heyecanla oturduğum yerden kalktım. Araba durdu ve kapısı açıldı.

Ama arabadan inen amcam değil amcamı hastanelik eden o şahıstı. .

Bir şaşkınlıkla daha baş başaydım! !

- Bin hadi arabaya.

- Hayır !

- Hayır mı? Ne yapacaksın peki burada, yoksa amcanın dönmesini mi  bekleyeceksin ..

- Amcama zarar mı verdin yine .

-Saçmalama ! Adam seni burada yapayalnız bırakıp kaçtı hâlâ ne diyosun !! Hadi geç şu arabaya .

Sessiz kalmıştım, ondan korkuyordum. . Bakışları, ses tonu, hareketleri hep korku veriyordu içime ..

Çaresizce arabaya yöneldim arka tarafa oturdum .. Birden gaza bastı . Zaten bu özelliklere sahip birisinden sâkin araba kullanması beklenemezdi ..

Arabaya bindiğimizden beri hiç konuşmamıştık .. Konuşmaya başlayan ilk o oldu .

- Artık amcanın suçlu olduğunu kabul ediyorsundur.

- Hayır kabul etmiyorum ..

Çekinerek verdiğim cevap karşısında biraz sinirlendi . Gözünü yoldan ayırmıyordu sert bakışlarıyla. . Bende titrek bir şekilde camdan dışarıya bakıyordum . Konuşmaya devam etti ..

- Sebep ?

- İsnat ettiğiniz suçu işlerken görmediğim için ..

- Delilleri görmeyi dene o zaman ! Dene ki; 17 yaşındaki kimsesiz çocukları uyuşturucu bağımlısı yapmaya çalışan o adamı korumayı bırak !!

Söyledikleri karşısında tek kelime dahi edememiştim.

Sonunda şehir içine girmiştik.

- Evin nerede ?

Gidecek yerim yoktu ki .. Cevap verememiştim . Bu saatte nereye gidebilirdim ?

- Evin nerede dedim ! Korkma gelip sana zarar verecek değilim .

Nasıl böyle can sıkıyordu anlamıyordum. Söylediği her söz tüm si nir hücrelerimi harekete geçiriyordu. . Tekrar nereye gideceğimi düşündüm aklıma bir tek kişi geldi o da Elif ablaydı. Evet evet en uygun Elif ablanın eviydi. Hem zaten yalnız yaşıyordu . Hemen orayı tarif ettim . İyiki hatırlıyordum. Evi tarif etmeye başladığım sırada biraz şaşırmış sonra ise eliyle koymuş gibi bulmuştu .
Bir an yoksa o da mı burada oturuyor diye düşündüm. .

Araba durur durmaz arabadan indim . Teşekkür eder mânasında kafamı salladım . İçimden bir gram teşekkür etme isteği gelmemişti. Tam hızlı adımlarla apartmanın kapısına doğru yürüyordum ki arkamdan arabanın kapısının sertçe kapanma sesini duydum . Ve arkamdan geliyordu .

Sinirle arkamı döndüğümde konuşmaya başladı .

- Amcan seni ararsa yada haber alırsan bize bildir ! Hâlâ bana amcam suçsuz filan demeye kalkma amcan suçlu hemde profesyonel bir suçlu , baksana en yakınındakilere bile farkettirmemiş. Ama bu konu çok uzadı . Yolun sonuna geldi artık .. Ve senn benim işimi zorlaştırmayı bırak sinirlerimi çok bozuyorsun !

- Ben sizin işinize karışmıyorum bile . Siz beni zorla birşeye inandırmaya çalışıyorsunuz. .

- Karışmıyor halin bu mu ? O gün hastanede salak salak konuşmasaydın şuan görevimin başındaydım ! Sırf senin saçma sapan konuşman yüzünden bu olay çözülene kadar görevden alındım ! Yok ben câniymişim de yok bana dava açacakmış da . .

- Sevdiklerimin başına bir iş geldiği zaman genelde öyle davranırım.

- Öylemi, peki onlarda karşılığında hep seni bırakıp giderler mi !

Yüreğimin derinliklerine işlenmişti sanki bu cümle .. Öyle derinden acıtmıştı ki .. Gözlerimden yaşlar damlarken hırçın bir sesle sordum :

- Nerden biliyorsun ?

- Neyi ?

- Babamın da beni bırakıp gittiğini !

Biran duraksadı . O her zaman öfkeyle bakan gözleri bir anda acıma duygusuyla doldu ..

- Hadi söylesene, canımı acıtmak için söyledin bak acıdı işte hadi devam et ! Evet sevdiklerim terk ediyor beni ! Hem de daha 6 yaşımdayken .. Öğrenememişim. .