She In Her White Wedding Dress

Chapter 10

Chapter 10

"HEY! Dude! Dash, wait up."

Huminto si Dashel paputa sa kotse niya ng marinig ang boses ni Dmitry. Ang taong mas pinili ni Blad, kaysa sa kanya. Nalaman na din niyang nahanap na nito ang taong hinahanap nito pero hindi parin ito nagpakita sa kanya.

"Kung ako ang papipiliin ay ikaw ang gusto ko dahil napatunayan mo ang sarili mo sa'min. Pero, kanina lang ay sinundo ka siya ni Dmitry at lumabas sila. Wala na kaming magagawa. Pinatawag ka naming ngayon ay dapat talaga para magkausap na kayo, pero..." naalala niyang anang ina ni Blad.

Hinarap niya ito. "Congrats men, kailan ang kasal?"

"'Tado! Kung may ikakasal sa'ting dalawa, ikaw yuon."

Napakunot ang nuo niya sa sinabi nito. "Ako? I don't remember having a girlfriend or babaeng na-connect sa'kin." Si Blad lang.

Sumandal ito sa kotse nito na nakita niya kanina bago siya dumating. "You're making conclusions!"

"What do you mean?" tanong niya sa huli.

"I know you. Mali ang iniisip mo na kasama ko si Blad dahil ako ang pinagpalt niya sa'yo o ako ang pinili niya o kung ano pa man."

"What?!"

"Manhid ka, bro, iyan ang pinakapangit mong katangian. Right from the start naman ikaw na ang gusto ni Blad eh. Maybe, she just can't face you now."

"What are you saying?" Kahit na gusto niyang maniwala na totoo iyun ay ayaw niyang mag-expect.

"'Tol, tama na, masyado niyo ng pinapahaba eh. Ang drama na masyado. Maybe, you're making conclusions kasi lumabas kami pero lumabas lang naman kami para makabawi daw siya sa'kin. Tinanong ko siya kanina kung bakit hindi ka niya puntahan, malamang siguro ay wala siyang mukhang maihaharap sa'yo. Sabi niya ay madali lang daw sabihin iyun," pumasok na ito sa kotse at binaba ang salamin. "Sige, mauna na ako."

Pinaandar na nito ang makila. And he frozed out there. Hindi ata pumasok sa isip niya ang sinabi nito. Saglit pa siyang nakatayo duon habang ina-absorb ang sinabi ni Dmitry.

"Am I dreaming?"

Minsan na niyang inisip n asana ay panaginip lang iyun dahil sa sakit na nararamdaman niya. Pero hindi na ngayon. Duon lang ata nag-sink in sa utak niya ang sinabi ni Dmitry.

Gumalaw na siya para puntahan si Blad.

NAIIYAK si Blad. Hinimas ng ina niya ang likod.

"Bakit nagsasalita kayo para sa'kin? That's not true. Lumabas lang naman kami ni Dmitry para makipag-ayos at makabawi sa kanya."

"What are you waiting for? Go!" anang ama niya.

Lalabas na sana siya ng marinig ang ina niya. "Hindi ba puwedeng ipagpabukas na lang iyan? Gabi na at mahamog na sa labas." Tumingin ito sa ama niya at nagbago ang ekspresiyon. Muli ay bumaling ito sa kanya. "Okay, sige na."

Nakahinga siya ng maluwag. Mababaliw siya kung hindi niya puwedeng mapuntahan si Dake.

No more running away.

Kung hindi niya nalaman ang katotohanan mula sa magulang ay malamang takot parin siyang harapin si Dake but she had enough of running away. Wala na siyang pakielam sa takot at mukhang ihaharap dito at kakapalan na ang mukha.

Pagkalabas niya ng pinto ay nasapo niya ang nuo. She bumped into someone's chest. Natigilan siya, si Dake ang nagmamay-ari ng dibdib na iyun.

"Dake! Dake!" Tinalon niya ito ng yakap. "Sorry kung hindi kita pinuntahan agad. Wala lang akong mukhang ipahaharap sa'yo. Right from the start naman, ikaw naman ang pinipili ng puso ko mula ng magkita tayo. Ikaw ang matimbang sa taong hinahanap ko. Wala na lang akong mukhang ihaharap sa'yo dahil ayokong isipin mong second choice ka lang ng mahanap ko yung taong hinahanap ko. Dake, I'm so sorry for torturing your feelings, pati ako nasasaktan dahil sa sariling kagagahan ko at nasaktin din kita! Please forgive me. Sorry if I keep on denying my love for you. I'm so sorry. Buti na lang at dinala mo ko sa Visayas kundi walang manghuhulang magpapa-realize sa'kin ng totoo. At thanks sa taong hinahanap ko, I wouldn't have run to you, kung sakasakali! I'm so sorry..."

Naramdaman niya ang kamay nito sa likod niya.

"Blad, I also have to tell you something."

He's gonna say exactly what her dad said. Okay lang iyun dahil mas gusto niyang malaman iyun mula sa bibig nito.

"Remember the day na sinabi ko sa'yong nasa trunk ko pa yung gown mo? Ito sana yung ipagtatapat ko pero natakot ako. Nuong pagbalik natin mula sa Visayas, tinawagan ako ng ama mo. He said he wants to talk to you. Ibibigay ko sana sa'yo pero naisipan kong babaan na lang siya."

She laughed between tears.

"Tumawag uli at nagbago na ata ang isip niya. Bantayan na lang daw kita at ito na daw ang pupunta para sundin ka. Nuong sinabi niya iyun, gusto kitang dalhin sa ibang lugar dahil alam kong hindi ka pa handa. Pero, out of the blue, ang sabi ko sa tatay mo, "Gusto ko pong hingin ang kamay ng anak niyo." Kung napansin mo, tatlong linggo akong nsobrang busy. You're father tested me and I passed. The only thing na kulang ay ikaw..."

Right before her eyes, hinawakan nito ang pisngi niya at hinalikan siya. The kiss was different before. It was sweeter than the cake that Rhader baked. No more pain within it. Gumanti siya ng halik. Ang halik na magpapawi sa lahat ng sakit na idinulot niya dito, ang lahat ng—

Natigilan siya ng marinig ang tikhim mula sa likod niya.

Bitin man ay bumitiw agad siya kay Dake at humarap sa magulang niya.

"Sir, ma'am." Bati nito.

"Hijo, songratulations!" bati ng mommy niya.

"Salamat ho, pero puwede k oho bang hiramin ang anak niyo?"

"Hiramin? Kahit habang buhay ay okay lang, basta—"

"Dad!"

"O siya, siya."

She looked at her mom, happy for her. Niyakao niya ito. And then her Dad, naluluhang niyakap niya ito. "Thanks Dad, kung hindi dahil sa inyo, hindi ko makikilala si Dake."

"Oh, I like this lad, he can handle my compa—"

Siniko ng mommy niya ang daddy niya.

"What?!"

Natatawang nagpaalam silang dalawa ni Dake dito. Wala siyang pakielam kung saan siya nito dadalhin. As long as she's with him.

Sumakay sila sa kotse ni Dake. Nag-drive ito at pagkatapos ay huminto ito ng makalabas nan g lupa ng ama niya. "Dake anong—"

"I'll let you pay the things you did to me," anito at hinalikan siya, this time, walang titikhim para sa kanilang dalawa—hiccup!

Lumayo ito. "Damn your hiccups!"

"Hey, don't talk to my hiccups like that, hindi mo ba alam na kaya naman ako sinisinok dahil bumibilis ang heart rate ko, meaning kapag sinisinok ako, nagulat, natakot, or bumibilis, dahil nandiyan ka."

"I don't care now, istorbo na kasi siya ngayon."

Napuno ng tawanan ang kotse.

Pinainom siya nito. "I love you, Blad! More than any thing, more than every thing, more than any ring!"

Napangiti siya. "I love you too! Thanks for being there for me."

"So, saan tayo titira? Ayoko sa bahay na walang gamit, ha?"

"Titira agad? Baka masipa kita, hindi mo pa ako nililigawan ah, si Daddy at Mommy pa lang."

"Okay po. Don't worry, liligawan na kita. But your my girlfriend now, okay?"

Naluha siya at tumango. "Okay. And I don't need wide open spaces anymore." Niyakap niya ito. "I need you."

"I love you," hinalikan nito ang nuo niya.

"I love you too."

"I love you the most."

It might not be a perfect love story pero puwede na.

-------------------------------------

A/N: 

Vote. Comment. Share.