Steve x Bucky
วินเทอร์โซลเยอร์จ้องมองออกไปนอกหน้าต่างห้องพักของตนเอง เขากำลังหนีมาจากไฮดร้าหลังจากที่เขาพบกับสตีฟโรเจอร์ ทุกวันเขาต้องมานั่งนึกถึงตนเองว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขาก่อนหน้าที่จะมาเป็นมือสังหารแต่ทุกครั้งจะพบกับอาการปวดหัวแล้วคำพูดที่ฟังไม่ได้ศัพท์ทุกค่ำคืนเหมือนอาการที่หลอกหลอนวนเวียนไปมา จนบางครั้งเขากลัวเหลือเกิน
ช่วงนี้เข้าหน้าฝน อากาศเย็นๆที่ลอดเข้ามาในห้องทำให้อุณหภูมิภายในห้องแคบๆเย็นขึ้น แต่คงหนาวไม่เท่าหัวใจของเขา มีผู้ชายคนหนึ่งเลยถามเขา...
รัมโลว์บอกเขาตอนที่หมอนั่นยังเป็นเด็ก...
' หัวใจของนายกำลังมีฝนตกอยู่ '
ตอนนั้นเขาไม่เข้าใจว่ารัมโลว์ต้องการจะสื่ออะไรและเขาเองก็ไม่ต้องที่จะถามเช่นกัน หัวใจดวงนี้ของเขานั้นเหมือนกับมีหิมะมาปกคลุมฤดูหนาวที่ไม่มีวันสิ้นสุด และมันไม่มีทางที่หน้าร้อนจะมาเยือนในหัวใจของเขาตลอดกาล
เขาสะบัดหัวไล่ภาพในหัวก่อนจะหันไปสนใจสมุดที่เขามักจะเขียนเรื่องราวต่างๆเอาไว้ ซึ่งมันมารวมๆกันแล้วได้แค่สองหน้าเองนิดๆเอง
เขาพยายามนึกแล้วในตอนนี้แต่มันยังคงมีเพียงความว่างเปล่า ไม่รู้ว่าควรทำยังไงทั้งที่ตอนนั้นเหมือนกับว่ามันจะกลับมาแต่พอเอาเข้าจริงๆพอไม่มีอะไรไปกระตุ้นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ทุกสิ่งที่เขากำลังทำก็เพื่อหาตัวตนที่แท้จริงของตนเอง
เขาเป็นใคร?
เคยทำอะไร?
มีครอบครัวไหม?
ซึ่งทุกอย่างมันมีเขียนไว้ในพิพิธภัณฑ์...
จากทหารปกป้องชาติกลายมาเป็นมือสังหาร
การอ่านเรื่องราวของตนเองที่เหมือนเรื่องราวของคนอื่นนั้นมันไม่ช่วยอะไรเลย กลับกันสตีฟ โรเจอร์...เพื่อนสมัยเด็ก คนยุคเดียวกับเขาที่ยังเหลืออยู่ ถ้าเขาได้ลองเจอคนอื่นๆดูบ้างอาจทำให้นึกอะไรออกบ้างแต่ความกลัวนั้นมันกัดกินหัวใจของเขาเหลือเกิน รู้ว่าคนอื่นๆคงตายไปแล้ว...
