Title : Baked Lemon Cheese Cake
เขาอยากจะถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่าตัวของเขามาทำอะไรที่ห้องของกัปตันอเมริกา ทั้งยังโดนมัดไว้กับหัวเตียงเสียจนขยับไปไหนไม่ได้มาสองอาทิตย์ได้แล้ว ใช่ ตั้งแต่เจอกันครั้งล่าสุดตอนนั้น เขาที่จมอยู่ในซากปรักหักพังอีกแล้วโดนโรเจอร์พามาอย่างลับๆเพื่อจุดประสงค์เฮงซวยสักอย่าง
ปัง
"ไงรัมโลว์" เจ้าของห้องกลับมาจากภารกิจสักอย่างที่เขาไม่ได้ตั้งใจฟังก่อนที่อีกฝ่ายจะหายหัวไปโดยทิ้งอาหารสำเร็จรูปไว้ให้เขา โชคดีที่ไอ้โซ่ที่ล็อคเขาไว้มันยาวพอที่จะพาเขาเดินไปถึงแค่ไมโครเวฟและห้องน้ำ
"ไงกัปตัน" ร่างเพรียวกล่าวตอบ สายตาเบนลงไปมองกล่องสีขาวที่อยู่ในมือของกัปตันคนเก่ง "นั้น...อะไร" เขาถาม
"ชีสเค้กอบรสเลม่อน น่าสนใจใช่ไหม?" สตีฟยิ้มก่อนจะเดินจัดเค้กใส่จาน พลางเหลือบมองคนที่นั่งอยู่บนพื้นข้างเตียงเป็นระยะ วันนี้อีกฝ่ายดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องสนใจสักเท่าไหร่
"ทำไมไม่ไปนั่งบนเตียงดีๆ" สตีฟถามพลางเดินมาหยุดเบื้องหน้ารัมโลว์ที่ยิ้มเยาะหลังได้ยิน ในมือถือจานใส่เค้กเอาไว้
"ทำไมฉันต้องไปนั่งบนเตียงของคนที่จับฉันมาด้วยล่ะกัปตัน" ชายผมดำเบือนหน้าหนี อดรู้สึกสมเพชตัวเองไม่ได้ เขาต้องบอกตัวเองอยู่ทุกวันว่าให้อดทนไว้แต่สุดท้ายก็ต้องถอนหายใจออกมาอยู่ดี ก็มันน่าสมเพชจริงๆจะให้ทำไงได้ว่ะ
"ยังไงคืนนี้นายก็ต้องขึ้นไปนอนอยู่ดี" สตีฟกยักไหล่ เขายื่นเค้กไปให้คนตรงหน้า
"รู้สึกเหมือนจะไม่ได้นอนนะ" ดวงตาสีดำเหลือบมองพลางดันแขนแกร่งที่ยื่นเค้กมาให้อย่างไม่สนใจ เขาไม่ชอบชีสเค้กมันเลี่ยนยิ่งชายตรงหน้าเอามาให้ เขาแทบไม่อยากจะกิน จะว่ารังเกียจก็ว่าไม่ใช่ จะให้ถูกคือเขาไม่ปลื้มใจนักที่คนมาให้คือคนที่เขาเกลียดขี้หน้ามาตั้งแต่ร่วมงานด้วยสมัยอยู่ในS.H.I.E.L.D
