รัมโลว์ไม่รู้ว่าตนควรไปที่ไหนในตอนนี้ เขาอยู่บนรถบัสที่จะพาเขาไปในที่ที่ไร้ซึ่งดินอดนอันแห้งแล้ง โลกที่มีเจมส์มันช่างทรมานแค่คิดเขาก็เหมือนโดนสาปให้เน่าตายอยู่ในโลกเพียงลำพัง ตลอดมาเขาสงสัยในความรู้สึกของเจมส์ที่มีให้ตนแต่พอนานไปเขารู้ว่าอีกฝ่ายต้องการตนมากแค่ไหนแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่อยากจะเห็นแก่ตัวรั้งอีกฝ่ายไว้กับตน เขามันไร้อนาคตขณะที่อีกฝ่ายอาจจะมีสิ่งดีๆรออยู่หากอยู่กับกัปตัน
เขารักเจมส์
รักมากเกินกว่าจะเห็นแก่ตัว
เขาก็ได้แต่หวังว่าสิ่งที่เขาทำมันจะถูกต้อง
เขาหวัง...
ใช่ เขาหวัง...
แต่ทำไม...
ทำไม..
ทำไม น้ำตาถึงไหลไม่หยุด
ใครว่าเขาไม่เจ็บปวดกัน ใครว่าเขาไม่ทรมานที่ต้องจากอีกฝ่ายมา?
พ่อพระแสนดีที่ยอมให้คนรักมีความสุข? หึ จริงๆแล้วเขามันก็เห็นแก่ตัว เขากลัวรับไม่ได้ที่จะมองอีกฝ่ายไปกับกัปตันด้วยตาของตนเอง กลัวว่าจะเป็นเขาเองที่คุกเข่าอ้อนวอนขออีกฝ่ายว่าอย่าไป กลัวว่าเจมส์จะเลือกทางนั้นแทนที่จะเป็นเขา เขากลัวไปหมด กลัวจนมันเอ่อเกินจะทนไหว เพราะงั้นเขาจึงจากมาเหมือนคนขี้ขลาดเช่นนี้
เพราะเขารักเจมส์จนเหมือนคนโง่
.............................................................................
บัคกี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้มันเคว้งคว้างเหมือนโดนโยนลงไปในมหาสมุทร สตีฟไม่พูดอะไรสักอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เขาอยากรู้ แค่พาเขามาขังไว้ในบ้านหลังหนึ่งโดยออกคำสั่งอย่างชัดเจนว่าห้ามออกไปไหนเพราะมีคนต้องการตัวเขา..
ช่างหัวเวรตะไลพวกนั้นสิ
เขาอยากพบรัมโลว์
อยากลากคออีกฝ่ายมาถามว่าเพราะอะไรถึงทิ้งเขาไป
ทำไมต้องทำแบบนี้
KAMU SEDANG MEMBACA
Short Fiction CA Yaoi
Fiksi Penggemarอันนี้ไว้ลงเรื่องสั้น ส่วนมากก็จะเป็นบัคกี้เคะ
