เมื่อไหร่ที่เขาทั้งสองใช้ชีวิตร่วมกันตั้งแต่ไฮดร้าและชิลโดนโค่นล้มไป ตั้งแต่ตอนไหนกันที่เขามักจะตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพื่อเตรียมBrackfastง่ายๆให้อีกคนที่มักจะตื่นสายเสมอในวันที่ไม่ต้องไปทำงาน เมื่อไหร่กันที่เขาจะมีของสำคัญยิ่งกว่าไฮดร้า
ตอนนี้เขามีงานใหม่ ค่อนข้างจะสุจริตเป็นครูสอนยิงปืนในวันเสาร์และสอนศิลปการป้องกันตัวให้สาวๆ ซึ่งสาวๆมักจะเพ่งเล็งไปที่คนที่มารับเขาหลังจากทำงานเสร็จมากกว่า
วินเทอร์ โซลเยอร์ หรือ เจมส์ บาร์น
เจ้ามือสังหารนั้นชอบเดินมารอเขาเสมอหลังที่ทำงานเสร็จ และไปบอกใครเขาจะเชื่อว่าเจมส์ทำงานเป็นพนักงานในร้านคาเฟ่ มีเด็กๆมาติดเยอะมากเพราะมีแขนเป็นเหล็ก นอกจากนี้ยังป๊อปในหมู่สาวม่ายเสียด้วย
"รัมโลว์ เย็นนี้อยากกินเพรสโต" เจมส์เดินเข้ามาอ้อนพร้อมเอาหัวมาดันแผ่นหลังเหมือนเด็กๆ อีกฝ่ายจำทุกอย่างได้ถึงจะไม่เต็มร้อยแต่ก็ยืนยันที่จะอยู่กับเขาแทนที่จะกลับไปหากัปตัน นั้นทำให้เขาดีใจมาก
"ได้สิ" รัมโลว์หันหน้าไปจูบหน้าผากอีกฝ่ายก่อนจะหันไปสนใจมื้อเช้าต่อ ขณะที่เจมส์เดินไปนั่งฟุบกับโต๊ะต่อเพื่อรออาหารเช้า
เช้านี้เรียบง่ายและมีความสุข
------—----------------------------------------------------------------------------------
วันนี้เมฆครึ้มเหมือนฝนจะตกแหล่ไม่ตกแหล่แต่ก็ไม่ทำให้ใครอีกคนหยุดขาที่เดินไปตามทางฟุตบาทเพื่อไปรออีกคนทำงานได้
บัคกี้มักจะเลิกงานเร็วกว่ารัมโลว์เสมอ อยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำก็เลยขอมานั่งรออีกฝ่ายเสียดีกว่า ถึงจะหมั่นไส้นิดๆที่อีกฝ่ายมักจะส่งยิ้มให้สาวๆที่มาฝึกด้วยตลอด นี่ขนาดหน้าเป็นแผลเป็นยังขนาดนี้ ไม่ต้องพูดถึงตอนหน้าดีหรอก สาวๆมารุมจีบตรึม จำได้ว่ารัมโลว์เคยบอก
บัคกี้ชอบดูรัมโลว์ต่อสู้มือเปล่า อีกฝ่ายจะดูมีเสน่ห์มากเหมือนที่รัมโลว์ชอบดูเขาใช้มีดต่อสู้เพราะมันดูเซ็กซี่ดี
ถามว่าเขาคิดถึงและอยากกลับไปอยู่กับสตีฟไหม เขาสามารถบอกได้เต็มปากว่าไม่!!
เขาเกลียดการสร้างภาระให้สตีฟ ไม่อยากให้สตีฟต้องมาเดือดร้อนเพราะอาชญากรอย่างเขา เลยขอเดินออกมาเงียบๆดีกว่า อีกอย่างสตีฟมีชีวิตใหม่ที่ดีเพื่อนที่ดีและมีความสุข จะให้เขาไปพรากความสุขจากอีกฝ่ายนะหรือ เป็นไปไม่ได้หรอก
ชีวิตตอนนี้ที่มีรัมโลว์อยู่ด้วยมันก็ดีพอแล้วแหละ
ห้องเช่าเล็กๆติดชายหาด กลิ่นหอมของขนมปังในตอนเช้า อ้อมกอดอุ่นๆตลอดทั้งคืน รอยยิ้มอบอุ่นที่มอบให้
พอแล้วล่ะ
สำหรับเขา แค่นี้มันก็มากพอแล้วจริงๆ
สตีฟคือเพื่อนตาย
แต่รัมโลว์น่ะ คือ....
