ดวงตาสีฟ้าซีดจ้องมองแผงผลไม้อย่างนึกคิด...
วันนี้ส้มลดราคาจะซื้อไปดีไหม? แต่พอเวลาจับแล้วมันนิ่ม ผิวก็ดูเหี้ยวๆ ไม่ดีๆ มันจะต้องเสียเร็วแน่ๆ ต้องหาลูกที่ผิวตึงๆแต่เป็นสีส้มไม่ใช่เหลืองไม่งั้นมันจะเปรี้ยว....
ได้มาแล้วหกลูก
ต่อไปก็ต้องผัก วันนี้บล็อคโครี่แพงขึ้นมาตั้งสองดอลล่าห์ ทั้งที่อยากกินแท้ๆ ต้องเปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นบล็อคโคลินี่แทนดีกว่า เป็นผักที่ผสมระหว่างหน่อไม้ฝรั่งกับบล็อคโครี่ พอเอามาราดโอลีฟออยแล้วใส่เกลือไปอบหรือย่างกินกับสเต็กก็อร่อย แต่เนื้อแพง...
บ้าเอ่ย!! วันนี้จะได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้างไหมฟ่ะ?
ตัดสินใจได้แล้ว!!
วันนี้อาหารเย็นคือ แกะหมักไวน์ บล็อคโคลินี่ย่างและสวีตโพเทโต้สลัด
แกะลด! เยี่ยม!
บล็อคโคลินี่สองกำสองดอลห้าสิบ! เยี่ยม!
สวีตโพเทโต้ฟรี! เยี่ยม!
วันนี้ก็ประหยัดไปได้อีกวัน รีบกลับไปให้รัมโลว์ทำให้กินดีกว่า!
ขาแกร่งก้าวกลับไปที่บ้านอย่างรวดเร็ว วันนี้ทั้งเขาและรัมโลว์ต่างก็กลับบ้านเร็วกันทั้งคู่ ทั้งที่ความจริงแล้วอีกฝ่ายจะกลับบ้านช้ากว่าเขาตั้งสี่ชั่วโมง
บัคกี้เมื่อกลับมาถึงบ้านก็เกิดความสงสัย มีรองเท้าของผู้หญิงตั้งไว้หน้าประตู...
ใครฟร่ะ?
แขนโลหะผลักบานประตูเข้าไปอย่างเชื่องช้าและเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ จังหวะการก้าวเท้าเข้าไปในตัวบ้านนั้นรวดเร็วไร้เสียง
ยิ่งเข้าใกล้ส่วนที่เป็นห้องครัวมากเท่าไหร่ก็ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะต่อกระซิกดังมากยิ่งขึ้น
มีความสุขอะไรกันว่ะ?
เท้าแกร่งมาหยุดยืนตรงขอบประตูมองหญิงสาวผมสีอ่อนในผ้ากันเปื้อนกำลังยุ่งอยู่กับเตาโดยมีไอ้คุณเจ้าของบ้านหน้าผีนั่งดื่มกาแฟสบายใจเฉิ่ม
