Sam x Bucky x T'challa
บัคกี้ถูกนำออกมาจากการแช่แข็งในวานคาด้าเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ก่อนที่จะนำกลับไปแช่แข็งตามเดิม สตีฟเลยแนะนำให้แซมชวนคนอื่นๆมาฉลองกันคืนวันที่สองหลังจากที่บัคกี้ฟื้นซึ่งแซมก็ยังดูไม่ชอบหน้าอีกฝ่ายอยู่ดี
"มีอะไรติดหน้าฉันหรือ?" บัคกี้ถามสตีฟที่มองผลงานตนเองอย่างมีความสุข เขาตอบรับบัคกี้โดยการโกนหนวดให้อีกฝ่ายซึ่งออกมาเนี้ยบใช้ได้
"ไม่เห็นนายเวอร์ชั่นหน้าใสมานานเลยดีใจนิดหน่อย" ร่างแกร่งกล่าวก่อนจะเดินไปเก็บของ ตอนนั้นเองที่กษัตริย์แห่งวานคานด้าได้ก้าวเข้ามาในห้องพักชั่วคราวของบัคกี้
"แขนใหม่เป็นยังไงบ้างคุณบาร์น" ราชาหนุ่มถามพลางไล่สายตาสำรวจใบหน้าใสของอีกฝ่ายอย่างสนใจ พอคนตรงหน้าไม่มีหนวดเคราแล้วดูอายุน้อยไปเลย
"ก็ดีครับฝ่าบาท" อดีตนักฆ่าหนุ่มกล่าวเสียงเบาและเกร็งๆ สตีฟที่เห็นเพื่อนเกร็งแบบนั้นก็อดสงสารนิดๆไม่ได้ ก็สองคนนี้เขาเคยมีประเด็นกันมาก่อนนี่หน่า
"กัปตันคุณช่วยออกไปก่อนได้ไหม?" ทีชัลล่าหันไปบอกกับสตีฟ ชายหนุ่มจะพยักหน้ารับแต่แขนเหล็กอันใหม่กลับรั้งชายเสื้อเขาไว้ ดวงตาสีซีดของเพื่อนรักจ้องมาทางตนอย่างกดดันปนอ้อนวอน
นายห้ามทิ้งฉันไว้กับเจ้าเสือคลั่งนะเฟ้ย
ขอโทษนะบัค อย่าฆ่าฝ่าบาทล่ะ
สตีฟสงสารตาตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะแงะแขนเพื่อนออกแล้วเดินออกไปจากห้องพัก ทิ้งความเงียบให้ปกคลุมทั้งสองคนจนทีชัลล่าต้องเป็นคนเอ่ยขึ้นมาก่อน
"ตั้งแต่ตอนนั้นผมยังไม่ได้กล่าวขอโทษคุณอย่างเป็นทางการเลย" เสียงเข้มเอ่ยเสียงนิ่งเรียบแต่แววตาสั่นไหวเบาจนแทบสังเกตุไม่เห็น
"ผม....ไม่ได้โกรธอะไรฝ่าบาท" บัคกี้กำลังโกหกตนเองและคนตรงหน้า
