ΤΟΜ
Γελούσα ακόμα καθώς την άκουγα ν' ανεβαίνει τη σκάλα. Θυμόμουν τη ντροπιασμένη έκφραση που είχε πάρει το πρόσωπό της και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν πόσο όμορφη ήταν. Μπορεί η ίδια να πίστευε πως ήταν επικίνδυνη μα εγώ πάντα θα την έβλεπα σαν το αθώο, ντροπαλό αλλά ταυτόχρονα ζωηρό μικρό κορίτσι που είχα πρωτοσυναντήσει πριν τόσα χρόνια. Δε θα μπορούσα ποτέ να ξεχάσω εκείνη τη μέρα...
Ήμουν μόλις οχτώ χρονών. Καθόμουν στο δωμάτιό μου και έπαιζα στην ολοκαίνουρια κονσόλα μου ένα παιχνίδι με αμάξια. Ήμουν απόλυτα αφοσιωμένος σε αυτό που έκανα και δεν ήθελα να με ενοχλήσει κανείς. Όμως φυσικά έπρεπε κάποιος να με διακόψει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η φωνή της μητέρας μου, η οποία με ενημέρωνε πως είχε έρθει το κοριτσάκι των γειτόνων για να παίξουμε.
''Τέλεια, θυμάμαι είχα σκεφτεί, αυτό μου έλειπε τώρα, μια μικρή κλαψιάρα που δεν θα έχει ιδέα από ποδόσφαιρο και αυτοκίνητα. Χάλασε ο κόσμος να ήταν αγόρι;''
Όμως των ειρμό των σκέψεών μου διέκοψε ένα σιγανό χτύπημα στην πόρτα του δωματίου μου. Ξεφύσησα, ακόμη εκνευρισμένος με το άγνωστο κορίτσι και του φώναξα ανόρεκτα να περάσει. Μόλις μπήκε δεν γύρισα καν να κοιτάξω προς το μέρος της. Ίσως είχα μουρμουρίσει ένα ξερό 'γεια', χωρίς να παίρνω το βλέμμα μου καθόλου από το παιχνίδι. Θυμάμαι όμως αυτολεξεί το διάλογο που ακολούθησε.
«Εγώ τώρα παίζω. Αν θες περίμενε να τελειώσω για να κάνουμε τίποτα βαρετό σαν αυτά που κάνετε συνήθως εσείς τα κορίτσια.» Είχα πει μετά από λίγο.
Περίμενα να μιλήσει και ν' ακούσω τον ήχο της φωνής της -περισσότερο από περιέργεια παρά ενδιαφέρον- αλλά οι μόνοι ήχοι που ακολούθησαν ήταν αυτοί των βημάτων της καθώς ήρθε και κάθισε στο πάτωμα, κάπου πίσω μου. Πέρασε αρκετή ώρα, κατά την διάρκεια της οποίας ακουγόταν μόνο ο κινητήρας του κόκκινου αυτοκινήτου μου ή κάποιο τρακάρισμα με τα αμάξια των αντιπάλων μου. Έτσι βρέθηκα εντελώς απροετοίμαστος όταν την άκουσα ξαφνικά να μιλάει σιγανά με μια ψιλή φωνή.
«Εγώ δε θα έστριβα από κει.» Ήταν τα λόγια της.
Μόνο τότε γύρισα να την κοιτάξω. Η Ρόουζ στην ηλικία των επτά ήταν ένα απίστευτα χαριτωμένο κοριτσάκι με καστανόξανθα μαλλιά πιασμένα σε δυο πλεξούδες και τεράστια καστανά μάτια, που κοιτούσαν σοβαρά την οθόνη δίχως να φανερώνουν ούτε λίγη από την αναστολή που είχε πριν λίγο ο τόνος της φωνής της.
YOU ARE READING
Ένα Απαίσιο Κτήνος (Μέρος 2ο)
Paranormal"Είσαι κτήνος! Τοντ είσαι ένα απαίσιο κτήνος. Μου κατέστρεψες τη ζωή. Πολύ σύντομα όμως θα μετανιώσεις για όλα όσα μου έκανες. Να 'σαι σίγουρος γι' αυτό." Στη συνέχεια του "Ένα Όμορφο Τέρας" η Ρόουζ έχει πλέον αποδεκτεί το γεγονός πως δεν πρόκειτα...
