Μετά την άτακτη φυγή του Τομ το μυαλό μου αλλά και το σώμα μου αρνούνταν πεισματικά να χαλαρώσουν. Όλα αυτά που έγιναν από το πρωί ήταν τόσο παράξενα και γέμιζαν τις σκέψεις μου αμφιβολίες. Είχα εμπιστοσύνη σ' εκείνον όμως η αλήθεια ήταν πως για άλλη μία φορά ένιωθα να απειλούμαι από τη Μέγκαν. Και εκείνη δεν την εμπιστευόμουν ούτε για αστείο.
Για να ηρεμήσω προσπάθησα να απασχολώ συνέχεια τον εαυτό μου με διάφορα πράγματα και κυρίως με τις ετοιμασίες για το πάρτι. Όταν πλέον δεν υπήρχε κάτι άλλο για να κάνω ανέβηκα στον πάνω όροφο και άρχισα να ψάχνω στον πάτο της βαλίτσας μου.
Εκεί, πέρα από μερικές αποδείξεις και διαφημιστικά φυλλάδια, βρήκα και μια μικρή καφέ χάρτινη σακούλα. Την άνοιξα και βλέποντας το περιεχόμενο της χαμογέλασα. Αφού την ξανάκλεισα την έβαλα στην μικρή σωμών τσάντα μου και ξεκίνησα να πολιορκώ την ντουλάπα μου για να βρω τα κατάλληλα ρούχα για σήμερα.
Μετά από πολλά μουγκρητά, αναστεναγμούς και ψάξιμο κατάφερα να διαλέξω ένα άσπρο ριχτό μίνι φόρεμα με δαντελωτές λεπτομέρειες. Από μέσα φόρεσα το γαλαζοπράσινο μαγιό μου που ευτυχώς δεν μπορούσες να το διακρίνεις παρά το χρώμα και το σχέδιο του φορέματος. Τα μαλλιά μου τα έπιασα σε μια χαλαρή πλεξούδα. Δε βάφτηκα καθόλου αφού γνώριζα πως με τους φίλους που είχα δεν υπήρχε περίπτωση να παραμείνω στεγνή για πολύ. Το μόνο ίχνος μακιγιάζ που επέτρεψα στον εαυτό μου ήταν μια στρώση αδιάβροχη μάσκαρα.
Ήμουν σχεδόν έτοιμη όταν άκουσα το κινητό μου να χτυπάει στον ρυθμό των chainsmockers.
Deep in my bones I can feel you
Take me back to a time when we knew
Hideaway
Say you'll never let me go
Say you'll never let me go
Μπορούσα να ακούσω τους στίχους από το τραγούδι roses καθαρά παρόλο που το τηλέφωνο βρισκόταν στον κάτω όροφο.
Αμέσως κατευθύνθηκα προς τα εκεί κατεβαίνοντας δύο δύο τα σκαλιά της ξύλινης σκάλας. Σίγουρα ήταν εκείνος. Είχε πει πως θα μου έστελνε μήνυμα μόλις τελείωνε με ότι τέλος πάντων έκανε με τους φίλους του. Όμως μόλις είδα την χαμογελαστή φωτογραφία της Βικτώριας οι ελπίδες μου βούλιαξαν.
Απρόθυμα δέχτηκα την κλήση.
«Γεια.» Είπα όσο πιο χαλαρά μπορούσα παρ' όλη την απογοήτευσή μου.
«Χέι κορίτσι! Να χαίρεσαι το αγόρι σου!» Η ενθουσιώδης απάντηση της Βικτώριας θα με είχε σοκάρει πολύ περισσότερο αν δεν ήμουν τόσο πεσμένη.
YOU ARE READING
Ένα Απαίσιο Κτήνος (Μέρος 2ο)
Paranormal"Είσαι κτήνος! Τοντ είσαι ένα απαίσιο κτήνος. Μου κατέστρεψες τη ζωή. Πολύ σύντομα όμως θα μετανιώσεις για όλα όσα μου έκανες. Να 'σαι σίγουρος γι' αυτό." Στη συνέχεια του "Ένα Όμορφο Τέρας" η Ρόουζ έχει πλέον αποδεκτεί το γεγονός πως δεν πρόκειτα...
