Ένα Απαίσιο Κτήνος (Μέρος 2ο)

Βραδινό Κυνήγι

Ο Τομ τελικά κράτησε την υπόσχεσή του. Ο χρόνος που μεσολάβησε από τη στιγμή που μπήκε στο μπάνιο μέχρι αυτή που βγήκε ήταν ελάχιστος.

Την υπόλοιπη μέρα φυσικά την περάσαμε μαζί. Μέχρι να φτάσει το βράδυ είχαμε εξαντληθεί και οι δύο. Δεν αργήσαμε λοιπόν να αποκοιμηθούμε ο ένας μέσα στην αγκαλιά του άλλου.

Κάποια στιγμή όμως μέσα στη νύχτα, ενώ ο Τομ κοιμόταν έχοντας το σώμα του αντικριστά με το δικό μου, τον άκουσα να παίρνει μια κοφτή ανάσα. Και παρόλο που εκείνος τελικά απλώς εξακολούθησε να κοιμάται αναπνέοντας φυσιολογικά για μένα τα πράγματα εξελίχθηκαν αρκετά άσχημα.

Ξαφνικά οι μύες μου τεντώθηκαν και αντανακλαστικά τα χείλη μου χωρίστηκαν σ' ένα τρομακτικό στραβό χαμόγελο. Ένιωθα τη δίψα να με κυριεύει και να επιβάλει τα θέλω της στο σώμα μου. Όλα αυτά επειδή αμέλησα την ανάγκη μου για αίμα. Όπως μου είχε επισημάνει και η Μπλουμ λίγες μέρες πριν θα έπρεπε να ειμαι περισσότερο προσεκτική.

Όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα μπορούσα σηκώθηκα από το κρεβάτι και αφού φόρεσα τα πρώτα ρούχα που βρήκα μπροστά μου κατευθύνθηκα προς την εξώπορτα.

Βγαίνοντας έξω η όραση μου προσαρμόστηκε αμέσως παρά το σκοτάδι που ήταν πίσσα λόγω του γεμάτου σύννεφα ουρανού. Για λίγο έμεινα να παρατηρώ τριγύρω στην περίπτωση που κάποιος παρακολουθούσε την νυχτερινή μου εξόρμηση. Καθώς η ώρα ήταν περασμένη δεν άργησα να διαπιστώσω πως το πεδίο ήταν ελεύθερο. Αμέσως μετά, για άλλη μια φορά, άφησα τις άμυνες μου να πέσουν και ξεχύθηκα προς το δάσος έχοντας την γνώριμη δίψα για αίμα να με οδηγεί.

Δεν άργησα να φτάσω στην είσοδο του δάσους όπου κοντοστάθηκα μόνο για μια στιγμή θέλοντας να αφήσω την όσφρηση μου να αναλάβει όλη την δουλειά παραμερίζοντας όλες τις υπόλοιπες αισθήσεις. Έτσι, πλέον ήμουν ένα με τη δίψα μου.

Το πρώτο πράγμα που εντόπισα καθώς φιλτράριζα ασταμάτητα τον αέρα γύρω μου ήταν η οσμή κάποιου αρκετά μεγαλόσωμου ζώου που βρισκόταν μερικά μόνο μέτρα μακριά από το σημείο που ήμουν. Θα μπορούσε να είναι κάποια αλεπού ή μια μικρή αρκούδα. Ίσως να μην ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να έχω καθώς η μυρωδιά δεν με προϊδέαζε για μια κάτι περισσότερο από μέτρια γεύση αλλά σίγουρα η ποσότητα θα με ξεδιψούσε. Ίσως μου επέτρεπε να κρατήσω και κάποιο απόθεμα για αργότερα.

Με αυτές τις σκέψεις κινήθηκα γοργά αλλά αθόρυβα προς το σημείο που η μυρωδιά γινόταν όλο και πιο έντονη. Σε λίγο ήξερα πως ο στόχος μου απείχε απόσταση αναπνοής. Το βλέμμα μου ήταν συγκεντρωμένο στο φαρδύ κορμό ενός γερασμένου δέντρου, το σημείο που βρισκόταν αυτό που τόσο πολύ επιθυμούσα. Λίγα ακόμη αθόρυβα βήματα και θα έβλεπα την αβοήθητη λεία μου.