"Είσαι κτήνος! Τοντ είσαι ένα απαίσιο κτήνος. Μου κατέστρεψες τη ζωή. Πολύ σύντομα όμως θα μετανιώσεις για όλα όσα μου έκανες. Να 'σαι σίγουρος γι' αυτό."
Στη συνέχεια του "Ένα Όμορφο Τέρας" η Ρόουζ έχει πλέον αποδεκτεί το γεγονός πως δεν πρόκειτα...
Κοιτάω τριγύρω μου. Πλέον όμως δεν υπάρχει κάτι να δω. Ούτε το πρόσωπο του Τομ αλλά ούτε και το φεγγάρι ή εκείνα τα σχεδόν τρομακτικά άγρια καστανά μάτια. Μόνο ένα μαύρο τίποτα. Νιώθω, πρώτη φορά εδώ και καιρό, το κεφάλι μου βαρύ και το σώμα μου εξουθενωμένο λες και έτρεξα μαραθώνιο, όμως χωρίς τις αντοχές που θα μπορούσε να μου προσφέρει η ημίαιμη φύση μου. Προσπαθώ να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου αλλά ακόμη κι αυτή η ασήμαντη κίνηση μου μοιάζει με άθλο.
Δεν ξέρω πόση ώρα έχει περάσει όταν στα αφτιά μου φτάνει μια φωνή. Αρχικά δεν μπορώ να αναγνωρίσω σε ποιόν ανήκει μέχρι που ξαφνικά φωνάζει το όνομά μου και επιτέλους ξέρω πως είναι εκείνος. Η φωνή του Τομ ακούγεται ανήσυχη, σχεδόν τρομοκρατημένη, αλλά τώρα δεν μπορώ να εστιάσω σ' αυτό αλλά στη δύναμη που μου προσφέρει ο ήχος της. Με κάνει να βρω έστω και λίγη από τη δύναμη μου και να απομακρυνθώ σιγά σιγά από το μαύρο τίποτα...
Όταν επιτέλους άνοιξα τα μάτια μου, το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν το αναστατωμένο πρόσωπο του Τομ μόλις μερικά εκατοστά μακριά από το δικό μου. Έπειτα συνειδητοποίησα πως βρίσκομαι ξαπλωμένη στην αγκαλιά του ενώ εκείνος καθόταν στο έδαφος ακριβώς μπροστά στην είσοδο του σπιτιού μου.
«Ρόουζ είσαι καλά;» Ρώτησε με φωνή γεμάτη ανησυχία.
«Τι συνέβη;» Είναι το πρώτο πράγμα που καταφέρνω να πω.
«Μιλούσαμε και εντελώς ξαφνικά έχασες τις αισθήσεις σου.» Μου είπε, ανακτώντας σιγά σιγά την ψυχραιμία του.
«Πόση ώρα είμαι αναίσθητη;» Ρώτησα προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά και να εξηγήσω τα ανεξήγητα.
«Περίπου πέντε λεπτά. Κάποια στιγμή μίλησες κιόλας. Είπες κάτι που ακούστηκε σαν ''όχι μάτια''. Τι σου συνέβη μωρό μου;» Απόρησε χαϊδεύοντας απαλά το μάγουλό μου.
Δεν ήξερα αν η ερώτηση απευθυνόταν σε εμένα ή ήταν καθαρά ρητορική αλλά το μυαλό μου επιτέλους κατάφερε να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. Όταν ανέφερε πως κάποια στιγμή μίλησα αμέσως θυμήθηκα τα πάντα. Ήταν ένα όραμα. Όμως ποτέ ξανά δεν είχα επηρεαστεί τόσο πολύ από οποιοδήποτε προηγούμενο. Τι το ξεχωριστό λοιπόν είχε το συγκεκριμένο;
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
