Vampir Okulum

♡♡--17.BÖlÜM--♡♡

MEDYADAKİ JUSTİN

Hala aşağıdaki manzaraya bakıyordum gördüğüm şey iki tane arka arkaya üstü örtülü götürülen sedyelerdi buraya kadar normal fakat sonrasında onların kokusunu aldım.Annemle teyzem Emma nın kokusunu.O çok sevdiğim iki doğa üstü canlının kokularını aldım. geç mi değil mi bilmiyorum ama umarım sandığım şey olmamıştır.

Havalandırma panelini oradaki kişiler odaya girdikten sonra açtım ve yavaşça aşağı atladım.Jeffrey Jessy ve Austin de indikten sonra o odaya baktım yani az önce girdikleri yere.

"Jess "arkamı dönüp daha yeni yere atlamış olan jessy e baktım.

"Çıkar ağzındaki baklayı!"diyince yutkunup söze başladım.

"A-az önce g-gördüm onları bu kapıdan içeriye sedyeyle birlikte girerken gördüm."dediğimde kaşlarını çattı.

"Ciddi olamazsın!"diye söze atladı amcam Jeffrey.

"Ciddiyim. Kokularını aldım."bende buna inanmak istemezdim ama bildiğim kadarıyla bu sonuncu evreydi yani sonuncu aşamaydı.Annem ile Emma teyzemi Âleme girdireceklerdi ruhlar alemine.Ruhlar alemine sadece güçlüler girebilir yani ölümsüzlerin ruhu Oraya gönderilir tabi bunun için de o kişileri üzerinde deneyler yapılıp o son aşamaya gelinmesi gerekiyor fakat ne yazık ki hiçbirimiz bu sonuncu aşamaya kadar öğrenememiştik.

"Hangi kapıyı demiştin"bunu soran Austin olunca şaşırmıştım ne ara bu kadar bizi önemser oldular bilmiyorum fakat şu an bunu düşünemezdim.Yeri ve zamanı değildi.

"İşte şu kapı "dedikten sonra hala kapını tarafını gösteren parmağımı indirdim.

"Hadi o zaman girelim!"Jessy in bu kararlı sözüne diyecek tek bir şey vardı.

"Hadi o zaman başlıyoruz."

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

"Lanet insanlar,bu da ne böyle?"Şu anda içerideydik. Yani az önce kırmış olduğumuz kapının önündeki odada. Hepimiz büyük bir şok geçiriyorduk. Çünkü içerisi sandığımız gibi iki melezin sedyede yattığı bir oda değildi. Şimdiye kadar ki melezlerin hepsi vardı yani yedi tane. Annem gili saymazsak beş tane vardı.

"Ben bu dünyada sadece dört melez var sanıyordum."

"Demek ki sandığımız gibi değilmiş."diye yanıtladı Jeffrey.

Annem ile Emma teyzemin kokusunu aldım.En sondaki iki sedyeye doğru ilerlemeye başladım.Icimden ne kadar dua biliyorsam hepsini okuyordum çünkü korkuyordum ikisine bir şey olmuş olma saçmalığından çok korkuyordum.

İki sedyenin yanına vardığımda elimin titremesine umursamadan beyaz örtüyü yavaşça açtım.Annemin yüzünü gördüğümde sevindim.Nefes alıyordu örtüyü biraz daha indirdiğimde istemsiz olarak yapmış olduğum gülümsemenin kesilmesi ardından göz yaşım hafiften yanaklarıma hücum, etmişti bile.

"B-bu ne?"titrek sesimle sorduğumda cevap alamamıştım.Yanimda duran Jessy ve Jeffrey de bu haldeydi benim gibiydiler.

Arkamda duran Austin omzumu sıvazladı. Beni kendine doğru döndürdü.

"Buraya kadar gelmişken pes edemeyiz hala yapacak bir şeyimiz olmalı."

"Ne gibi?"diye sorduğumda o da bir şey bilmiyor gibi kafa salladı.

"Bilmiyorum. Fakat büyü kitaplarına bakabiliriz , ikisini de eve götürüp çözüm yollarını arayabiliriz. Justinle size yardımcı oluruz."