Don't walk away [5sos] จบ.

Chapter 10

-กุก กัก กุก กัก-
คริสได้ยินเสียงแปลกๆมาจากช่องระบายอากาศ
-เคร้ง!- เสียงฝาปิดท่อระบายอากาศร่วง

"เฮ้ย!มาได้ไงเนี่ย!" คริส

"โอยยย" ลุคร้องเพราะเจ็บจากการตกลงมาจากช่องระบายอากาศ

"เข้ามาทำไมเนี่ย!" คริสพูดบ่นแล้วเข้าไปช่วยพยุงเขา

"ก็กลัวว่าเธอจะไม่เปิดประตูให้น่ะสิ" คริสฟังเหตุผลแล้วก็กรอกตา

"นายโง่รึบ้าเนี่ย ทำไมฉันต้องไม่เปิดให้นายเล่า" คริส

"..." ลุคเงียบแล้วก้มหน้าลง จริงๆมันก็ไม่มีเหตุผลอะไรหรอกที่คริสจะไม่เปิดให้เขา เขาฟุ้งซ่านไปเองต่างหาก

"ลุกได้แล่ว นั่งอยู่นั่นแหละ" คริสบอกเขาพร้อมยื่นมือไป เพื่อดึงตัวเขาให้ยืนขึ้น

"ขอบใจ" ลุค
"แล้วสรุปเข้ามาทำไมเนี่ย" คริส
"อืม...คิดถึงมั้ง"
"แหวะๆๆ ไปพูดกับโซเฟียไป"
"ก็บอกไปแล้วไงว่าแค่เพื่อน"
"โกหกน่าาาา ฉันอ่านแชทนายหมดล่ะ"
"ชิ"
"ยอมรับมาซะดีๆ เด็กขี้โกหก"
"ฉันกับเธอแค่คุยๆกัน ฉันไม่จริงจังด้วยซะหน่อย"
"แหม่ๆ แต่เหมือนโซเฟียจะซีเรียสนะ มีด่าฉันว่า แรด ด้วย"

คริสพูดลุคแค่ยักไหล่แล้วเบะปากนิดๆ และเดินไปนั่งทั้งโซฟา คริสก็เอาโทรศัพท์ลุคมาเลื่อนดู แต่เขาก็ไม่ได้ขัดอะไร เพราะอยู่ระหว่างการทำโทษ

"อู้ว นายว่าโซเฟียด้วย ไม่แมนเลยนะ ว่าผู้หญิงเนี่ย เดี๋ยวเธอก็เสียใจหรอก" คริสบ่น
"ก็แม่นั่นมาว่าเธอก่อนหนิ ช่างเขาสิ" ลุคพูด
"นิสัยเสีย" คริสว่าเขา
"ถ้านิสัยเสียต้องอย่างนี้"

ลุคพูดแล้วผลักคริสให้นอนลงกับโซฟา และกดไหล่เธอไว้
"โอ้ย! ทำบ้าอะไรเนี่ย!" คริสร้องื้วงเพราะเขากดไหล่เธอลงมาเต็มๆแรง
"ทำอะไรที่มันนิสัยเสียไง" ลุคก้มไปพูดข้างหูของคริส ทำเอาเธอขนลุกซู่