Don't walk away [5sos] จบ.

Chapter 11

-แกรก!- (เสียงเปิดประตู)

ไมเคิลและคาลัมเปิดประตูเข้ามา แอชตันกับลุคก็หยุดบทสนทนาไว้แค่นั้นทันที
"อ้าว! ลุคมาเร็วจัง รอนานยังเนี่ย" คาลัมทัก
"ไม่นานๆ เพิ่งมาเมื่อกี้นี้" ลุคละจากแอชตันมาตอบคาลัม แล้วก็หันไปส่ายหน้าเบาๆให้แอชตัน เชิงว่า 'ห้ามพูดถึงเรื่องที่เราคุยกัน' เขาก็พยักหน้าแบบเข้าใจ

"พวกนายซื้อของมาแล้วใช่ไหม" แอชตันถามไมเคิลและคาลัม
"นี่ไง" พวกเขาพูดแล้วชูถุงพลาสติกใบใหญ่ขึ้น ในนั้นมีทั้งปลาหมึกอบ เครื่องดื่มแอลกอฮอลล์และของกินอื่นๆอีกเยอะแยะ

"โห! เยอะเลย" แอชตัน
"ที่ซื้อนี่เงินไมเคิลทั้งนั้น" คาลัม
"แหม่..เดี๋ยวนี้ทำตัวป๋านะ" แอชตันหันไปพูดกับไมเคิล
"อวดรวย" ลุคพูดลอยๆขึ้น แต่ทุกคนหันไปแล้วทำหน้าอึนทันที

ไมเคิลได้ยินก็ไม่พอใจ จริงๆที่เขาซื้อเยอะเพราะนึกว่าคริสจะมาด้วย
"ของเยอะแยะเลย กินไม่หมดแน่ ไปชวนคริสมาดีไหม" ไมเคิลพูดแล้วมองหน้าทุกคน พวกเขาก็ทำท่าจะเห็นด้วย แต่

"ไม่ได้!" ลุคพูดเสียงดัง ทุกคนเลยหันไปมอง เมื่อเขารู้ตัวก็รีบพูดแก้ตัว
"เอ่อ...ยัยนั่นนอนแล้ว" ลุค
"นี่เพิ่ง 5 โมงครึ่ง" ไมเคิลกอดอกแล้วจ้องตาไปที่ลุค
"ก็...พรุ่งนี้ยัยนั่นต้องทำภารกิจ ก็ต้องเก็บแรงดิวะ" เขาหาข้ออ้างได้ทันควัน
"งั้นหรอ" ไมเคิล

เขาไม่รู้จะถามอะไรต่อ เลยเลิกสนใจที่ถาม แต่ยังยืนมองหน้าลุคอยู่
"อะแฮ่ม! มาเหอะๆ กินๆๆ แอชตันไปเอาจานกับแก้วมาดิ" คาลัมขัดทั้งสองคนที่ยังคงยืนจ้องตากันอยู่

ทุกอย่างกลับเข้าสู่สถานการณ์ปกติ พวกเขานั่งดริงค์กันตามปกติสักพักใหญ่ จนไมเคิลดันเมาแล้วพูดบางอย่างกับลุค

"นี่ลุค...นาย..รู้ไหม นายกับคริสอ่ะ โคตรไม่เข้ากันเลย" ไมเคิล
"นายว่าไงนะ" ลุค

"ก็คริสอ่ะ..ทั้งน่ารัก..ทั้งเพอร์เฟค แต่ฟรานซิสเลือกนายเป็นคนดูแลเธอได้ไงก็ไม่รู้"ไมเคิล
"แล้วไม่เข้ากันตรงไหน" ลุค