Don't walk away [5sos] จบ.

Chapter 12

-ติ้ดๆ ติ้ดๆ ติ้ดๆ- (เสียงนาฬิกาปลุก)

คริสเอื้อมมือไปปิดนาฬิกา เธอดันตัวลุกขึ้นจากที่นอน อาบน้ำ และแต่งตัวตามปกติ ต่างกันแค่ ลุคไม่มาปลุกเธอและพาไปกินมื้อเช้าเหมือนทุกที เธอมองหน้าตัวเองในกระจก ตาของเธอมันบวมแดงเพราะร้องไห้ คริสถอนหายใจแรงๆกับสภาพของตัวเองในตอนนี้

ทุกครั้งที่เธอทำภารกิจตอนอยู่ที่ red room พี่ชายเธอจะให้กำลังใจเธอเสมอ แต่ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว และคนที่คอยดูแลเธออย่างลุค ก็ทำตัวไม่แยแสเธอ

'ฉันจะทำได้มั้ย' เธอพูดกับตัวเองพร้อมกำมือแน่น

คริสจ้องตาตัวเองในกระจกอยู่พักนึง ก่อนจะมีคนมาเคาะประตูเรียกสติเธอ คริสหันควับอย่างรวดเร็วแล้วรีบวิ่งไปเปิดประตู

-แกรก!-(เสียงเปิดประตู)
"ลุค!" คริส
"เฮ้!" แอชตัน
"อ้าว!แอชตัน" คริส
"ฮะๆ คิดว่าเป็นลุคหลอ"
"อะ..อือ"
คริสตอบแล้วทำตาตก เธอผิดหวังที่คนตรงหน้าไม่ใช่ลุค

"นี่! ทำไมทำหน้าแบบนั่นล่ะ" แอชตัน
"ไม่มีอะไรหรอก แล้วคนอื่นล่ะ" คริส
"พวกนั่นอยู่ที่โรงอาหาร ลุคก็เหมือนกัน ฉันเห็นเธอไม่ได้ไปกับมันเลยมาหา"
"หรอ"
"นี่..คริส"
"หืม"
"ลุคมันเป็นอะไรอ่ะ วันนี้ตั้งแต่เจอหน้า มันไม่เคยจะพูดรึยิ้มเลย"
"..."
"อย่าว่าแต่มันเลย เธอก็แปลกเหมือนกัน"
"ฉันเนี่ยนะ?"
"ใช่"
"แปลกตรงไหน"
"เธอทำตาตก เธอไม่ยิ้ม ถ้ายิ้มก็ยิ้มฝืดๆ ฉันดูออกหรอกน่า"
"..."
"มีปัญหาอะไรกันรึเปล่า"

เมื่อแอชตันพูดคริสก็ชงัก เธอถอนหายใจและคิ้วเริ่มขมวดเป็นปม แอชตันเห็นท่าทีแล้ว ก็คิดว่า เขาสังหรใจไม่ผิดจริง

"มีไรเล่ามา" แอชตัน
"..."
"บอกมาเหอะน่า เผื่อฉันช่วยอะไรได้"

"ก็ลุคอ่ะ พอเข้ามาก็บ่นๆๆ ตวาดใส่ ตะคอกใส่ ขึ้นเสียงใส่ บอกว่าฉันเคยว่าลับหลังเขาให้ไมเคิลฟัง แต่ตอนนั้นฉันแค่บ่นเล่นๆเพราะเพิ่งรู้จักกันใหม่ๆ ตอนนี้สำหรับฉันเขาดีมาก ฉันพยายามจะอธิบายให้ก็ไม่ยอมฟัง เอาแต่ว่าฉันอย่างเดียวเลย ฉันอ่อนใจกับเขามากอ่ะ"