GERÇEK

Bölüm 1 (BAŞLANGIÇ)

Playlist: Shwan Mendes- Mercy

Merhaba arkadaşlar öncelikle bu hikayemi amatörce yazmaya başladım ve çok ilginç , daha önce hiç yazılmamış bir kurguyla karşınızdayım. EYER BİRAZ ZAMAN AYIRIP OKURSANIZ GERÇEKLERİ GÖRECEKSİNİZ...

***********************************************************************************************

Dünyanın sonu gelmişti ,ya da herkes öyle zannediyordu. Artık besin zincirinin en tepesinde biz varız, birbirimizi avlıyoruz. Ve işte o an anladım ki bilinmeze doğru gidiyoruz.

Tabiki de her şey böyle değildi, bu kadar kötü ve çekilmez.

Şu an bunları uçsuz bucaksız yemyeşil huzur dolu ve ağaçların kocaman ve sık olduğu,çevre sorunlarının olmadığı ve insanın baktıkça içi mutluluk dolan bir ormandan, ağaç evimden yazıyorum.

Hangi orman diye sorarsanız dünyada olmadığımı söyleyebilirim, sanırım bu kadar kopya yeter hikayemize geçelim.

Aria:Aaa hadi ama Eyy!!!

Eyy:Aria ben anlatıyorum sen değil.

Aria:Bu kadar karamsar olmak zorunda mısın peki.

Eyy:Tamam sen anlat o zaman bayan çok bilmiş...

Michigan da yaşayan sıradan bir ailenin ikinci kızı yani sıradan bir çocuktum ya da ben öyle sanıyordum. Taki annem ve babam ben yedi yaşındayken ayrılana kadar zaten hep kavga ederler ablam ve ben hep arada kalırdık. Gerçi değişen bir şeyde yok evleri biraz yakın olduğu için hala didişiyorlar ama annem bu duruma nasıl olduysa 9 sene dayandı ve sonunda Detroite taşındık ablam,annem ve ben "muhteşem 3'lü".

Neden olduğunu bilmiyorum ama içimde bir his var sanki ben buralara hatta bu dünyaya ait değilmişim gibi ve sanki bu aile hiç benim olmamış gibi sanki bana ve düşüncelerime yabancılar gibi hissediyorum bazen.

Belki bir şeyler değişir diye bu düşüncelerden bir an olsun kurtulabilirim diye... Detroite taşınmayı kabul etsem de sonuçta bu, ben istediğim için değil annem içindi o yüzden buraya taşınmayı kabul ettim ama sevebileceğimi hiç sanmıyorum...

Burası tam bir felaket yani hiçbir şey yok. Anlayamıyorum bu insanlar burada nasıl yaşıyorlar? Oysa ki Michigan öylemiydi kocaman ve her şey ayaklarının altındaydı...

En önemlisi de oradaki okul hayatımı ve arkadaşlarım Emy ve Bell'i çok özledim. Tabi birde takımım var. Okulun voleybol takımı kaptanıydım. Tabi şimdi kaptanlık ben gidince o sinir ,uyuz Alexise kaldı. Sinir olmamak elde değil birde sevgilim Lacros takım kaptanı Tyler var onuda çok özledim diyemem çünkü ben gider gitmez Alexisle çıkmaya başlamış "mutluluklar" çok ta umursamadım aslında, ne bileyim onun benimle popülerlik için çıktığını hissedebiliyordum. Bu ilişkiyi nasıl bittirebileceğimi düşünüyordum o yüzden bu taşınma bahanesiyle ayrılmak iyi oldu diyebilirim. Tabiki o klasik ayrılık konuşmasını birimizin yapması gerekiyordu ve... bu işide ben üstlendim.

Aria: Biliyorsun ki ben buradan taşınıyorum Taylor yani bu ilişki yürümez uzaktan uzağa.

(Uzun bir sessizliğin ardından)

Ayrılalım.

Taylor: Tabiki sen nasıl istersen...

Dediğinde benim yüz ifademin aldığı şekli hayal bile edemezsiniz. 😲😕

Ama artık detroitteyim ve her şeye sil baştan başlama vakti burdaki okulumda neler olacak bakalım. Gerçi önceki okulumda kaptan olduğum için burdaki okulada koçumun yardımıyla girdim. Eski hayatım peşimi bırakmayacak gibi ama ben onu çoktan bıraktım.

Ben hep hayatta olmak istediğim yerde değildim belkide kendimi bulamamıştım. Okuldaki itilip kakılan o kızdım ben. Yani hayat beni hep sınadı sanki bilemiyorum ama bu durmun da bana farklı bir olgunluk kattığını düşünmüyor da değil.

Zaten küçüklüğümden beri kendimi hiç sevemedim ben küçükken baya bi kiloluydum ama sonra aklım başıma geldi ve zayıfladım her şey için geç olmadan. Hani şu evrim geçirenler kervanına katıldım anlayacağınız.

Ama sorun şu ki hala istediğim yerde değilim...