BENİ GÖR

TANITIM

Baharın ilk demleriydi ve ben bu sefer onu kendime aşık etmeyi başaracaktım. Biraz Eda'dan aldığım gaz birazda ona sarılınca yaşayacağım hazzın merakıyla asla yapmam dediğim şeyleri yaptım.

Madde 1: Tüm tüylerden kurtul.
Madde 2: Plaj için BİKİNİ al.
Madde 3: Makyaja merhaba de!
Madde 4: Kilo aldıracak şeylerden uzak dur!

Ve daha daha daha bir sürü madde. İşin garip yanı, ben hepsine hazırdım.

Okul gezisine İzmir'e gidiyorduk, dolu dolu bir hafta. İlk defa ailemden o kadar uzaklaşacaktım. İçimde biraz annemden ayrı kalmanın hafif sızısı, biraz endişe ve tabiki heyecanla o tatile gittim.

Ve başardım, kendime aşık ettim demek isterdim ama tabikide öyle bir şey olmadı.

İlk olarak denizde bikinimin üstü açıldı ve herkes bana güldüğü için iki gün odadan çıkmadım. Ah Eda'm benim, o olmasa tüm hafta çıkamazdım ya işte.

Tam kendimi hazırladım bu sefer açılacağım Egemen'e dedim, içimdeki tüm umut kırıntılarını uhuyla birbirine yapıştırdım ve dahada sağlam hale getirdim. Kendimden emin adımlarla ilk defa büyüdüğümü hissederek ona doğru yürüdüm. Her adımda sanki dahada güçlenebilirmişim gibiydi, ona yaklaştıkça enerjinin kaynağına gidiyormuşum gibi bi elektirik akımı doldu ciğerlerime. Sonrada... Elektrik çarpmış olacak sanırım nasıl becerdiğimi anlamadığım bir hızda yere kapaklandım. İşte bu kadar, bitti. Buydu yani. Ne beklediysem.

Kıpkırmızı olan yüzümle düştüğüm yerde öylece kaldım. 'Düşmedim zaten yatıyodum ben ya' havası yaratmaya çalışır bi şekilde biraz kafamı kaldırıyım derken o gözleri gördüm. Durdum. Dünya durdu. Sağır oldum o an herkese, kendime bile. Yutkunamadım. Bana bi şeyler söyledi ama zihnim algıyı elinin tersiyle beynimin ücra köşelerine yolladı ve ben öylece kalakaldım. Sonra belimi kavradı o eller. Sıkıca tuttu beni. Ayağa kaldırdı. Bi kez tuttun ya öyle bıraksan düşerim demek istedim, ses tellerimin yerini unuttum.

"İyi misin?" Zihnim kendine gelirken etraftan soyutlaşmış bi şekilde sadece onun sesini duyabildim. Kafamı salladım ve keşke sallamaz olsaydım. Ellerini dikkatli bir şekilde üstümden çekip bana kibarca gülümsedi.
Ve sonra kulağıma eğildi. "Dikkatli yürü, düşme."

Ben Duru Aydın. İlk defa düştüğüm için kendimle gurur duyuyorum.

Ertesi gün tekrardan topladım kendimi, onu bi kez daha görebilme umudu ve bu sefer konuşabilmeyi düşünerek akşam üstü sahildeki partiye gitmek üzere hazırlandım.

İlk defa o gün makyaj yaptım, onun için.

Keşke iyi bi şeyler yazabilseydim ama olmadı. Kalbimdeki o çocuksu heyecan kırıldı. Yanında onun yaşıtlarında, tamda ona uyan bir kız gördüm. Ellerini ensesinde birleştirmiş kafasını omzuna yaslamıştı Egemen'in.

O gün, o kız olmak istedim.
Ben o gün büyüyebilmek istedim, sadece iki yaş.
Güzel olmak istedim.