S.H.I.E.L.D. High School

Chapter 5.

Tony POV

Ik smeet mijn boeken in mijn kluisje. Ik liep de aula in en zag Bruce zitten. Ik was erg vroeg vandaag dus er was nog bijna niemand op school. Mijn ouders waren gisteravond vertrokken naar de andere kant van het land, voor mijn vaders werk. 'Hey Brucie,' zei ik en ging naast hem zitten. Hij was huiswerk aan't maken voor Engels. Ik herinnerde me dat ik dat helemaal niet gedaan had en schreef snel alles van Bruce over. Even later kwamen ook Thor, Loki en Steve. 'Waar zijn Clint en Natasha?' vroeg Steve. Ik haalde mijn schouders op. Vanuit de verte zag ik Pepper en Jane aankomen. Pepper zag me en liep naar me toe. Ik gaf haar een zoen en ze ging op mijn schoot zitten. Even later ging de bel en we liepen naar het Engels lokaal. Mevrouw Stijnen keek zo chagrijnig als altijd over haar brilletje. Ze riep onze namen om en zette Clint en Natasha op afwezig. Ze controleerde ons huiswerk en gaf ons wat opdrachten. Ik was goed in Engels dus ik was snel klaar. Net als Pepper. 'Je acteerde goed gisteren,' zei ik haar. Ze lachte. 'Jij ook, Robert,' giechelde ze. 'Mijn ouders zijn niet thuis. Kom je naar mij toe?' stelde ik voor. Ze dacht even na. 'Is goed. Ik zeg wel tegen mijn ouders dat ik bij Jane logeer,' zei ze. Ik wist dat haar ouders me niet vertrouwde en me niet mochten. Maar dat hoorde ik wel vaker van ouders. 'Perfect,' zei ik en begon haar te zoenen. 'Tony Stark en Pepper Potts!' hoorde we toen. Geschrokken keken we om. Mevrouw Stijnen stond ons boos en vies aan te kijken. 'Gaat u maar achterin zitten, meneer Stark,' zei ze boos. zuchten  pakte ik mijn boeken en ging achter Bruce en Loki zitten. Stijnen gaf ons nieuwe opdrachten toen de deur open ging. De directeur kwam binnen. Hij liep naar Stijnen toe en fluisterde haar iets in. 'Stark, met de directeur mee,' zei ze toen. Ik zuchtte. Wat had ik nu weer gedaan?! 'Lekker bezig, Tony!' riep Thor. Met een neplach keek ik hem aan en liep met de directeur mee naar zijn kantoor. We moesten de hele gang doorlopen en af en toe keken mensen me vreemd aan. Toen we aankwamen ging ik op de stoel tegenover de directeur zitten. Ik was wel erg benieuwd wat nu zou komen. 'Tony...' begon hij aarzelend. Ik trok een wenkbrauw op. 'Dat ben ik,' zei ik maar. 'Ik heb erg slecht nieuws voor je...' zei hij. Mijn frons verdween en ik luisterde aandachtig. 'De politie heeft gisteren je ouders gevonden. Ze hebben een auto-ongeluk gehad...' Auto-ongeluk... Langzaam trok het tot me door. 'En?' vroeg ik snel. De man slikte. 'Ze zijn overleden. Het spijt me...' langzaam stierf zijn  stem weg. Ze waren dood...Mijn ouders waren dood. Ik liet mijn hoofd ik mijn handen zakken. Dit kon niet waar zijn! Het mocht gewoon niet. Tranen sprongen in mijn ogen. ik probeerde me groot te houden en zonder iets te zeggen liep ik weg. Ik wilde naar huis. Weg van hier. Maar ik kon niet. Ik was zo slap. Ik had moeite met recht te blijven staan. Ik zakte op een bankje neer. Ik begon weer te snikken. 'Kijk! Dat is Tony Stark. Is hij aan het huilen?' hoorde ik opeens een meisje zeggen. Ze stond met een groepje me vreemd aan te kijken. Toen ging de bel. Ik besloot ergens achter de fietsenstalling te gaan zitten niemand zou me daar zien. Mijn ouders waren weg. Weg voor altijd. Geen gezellig Kerstmis of verjaardag vieren. Nooit meer.