Chapter 19.

302 22 2
                                    

Bruce POV

ik sloeg mijn ogen naar de grond. Ze kende ons niet meer. Ook al zei de dokter dat het maar voor 24 uur zou zijn, het deed pijn. Nat zag er slecht uit. Er zat gips om haar been, pleisters over haar hele lichaam en een blauw oog. 'Ik ben het, Clint,' zei hij. Maar Nat keek alleen nog maar vreemder. 'Ik ken jullie niet,' zei ze en ze leek zelfs een beetje bang.
'Jawel je kent ons wel. Je bent ons gewoon vergeten,' zei Clint en je kon duidelijk zien dat hij het erg moeilijk had. 'It's best for her if she gets some rest,' zei de dokter. We verlieten de kamer en niemand zei iets. Clint had kunnen regelen dat hij bij haar mocht blijven slapen. Terwijl wij terug moesten naar het hotel. Niemandzei wat toen we met een taxi terug reden. Ik staarde door het raampje. Je zag overal rode lampjes van de stad naast de autoweg en langsrijdende auto. Ik schrok op uit mijn gedachte door het geluid dat Thor maakte met de rits van zijn jas. Ik had geen eens een jas aan. Ik wilde zo snel mogelijk naar Nat toe. Ik vond het best jammer dat we nooit meer over onze "date" gepraat hebben. Maar ik wist dat Nat niet het romantische type was. Ik wist ook niet of ík wel haar type was. Ik miste haar in ieder geval nu al. Toen ze vroeg wie we waren, deed dat echt pijn. Ik had verschillende emoties. Verdriet om Nat, geschokt door het nieuws van haar hersenschudding en een klein beetje woede. Woede voor de bestuurder die Nat aanrijden en door rijde, en voor Tony. Ik weet niet wat hij tegen haar gezegd had, maar het was in ieder geval heel heftig voor haar geweest. Zo heftig, dat ze niet eens die auto had komen aanrijden. Vanuit Mn ooghoek keek ik naar Tony, die voorin naast de bestuurder zat. Hij staarde ook naar buiten dus kon ik zijn gezicht niet zien. Vroeger kwam Tony met alles simpel weg. Meestal regelde zijn ouders daar wel voor. Ik denk dat de ruzie tussen Tony en Nat daar over ging. Ik wist dat Nat ook al op jonge leeftijd haar moeder verloren was. Ik dacht aan mijn ouders. Ze zijn bijna nooit thuis door hun werk. Het is daarom vaak erg leeg thuis. Vroeger wilde ik daarom graag een broertje. Nu ik ouder ben, krijg ik de tijd meestal om door boeken te lezen. De taxichauffeur stopte en zei een bedrag. Tony betaalde en we stapte uit.we waren allemaal uitgeput die liep iedereen automatisch naar de lift. De lift van het hotel was gelukkig redelijk groot, dus paste er net 6 mensen in. Ik drukte op de 3de verdieping, de liftdeur sloten en we gingen omhoog. Tot we opeens iets hoorde. Verbaasd keek ik op. Toen ging het licht uit en de lift stopte. 'Wat is dit?' Hoorde ik Steve naast me vragen. 'De stroom is uitgevallen,' zei ik lichtelijk in paniek, 'We zitten vast,' zei Bucky.

S.H.I.E.L.D. High SchoolWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu