S.H.I.E.L.D. High School

Chapter 23.

Tony POV

Verbaasd keek ik op. Bucky werd vastgehouden door een engerd met een capuchon op. 'Wat wil je van hem?' vroeg Tsve meteen. 'Van hem? Niks,' zei de man mysterieus. 'Ik wil alleen dat júllie, even naar mijn computer kijken,' lachte hij. Ik en Steve liepen dichter naar de computer. 'Niet doen,' riep Bucky nog, maar we luisterde niet. Het beeldscherm werd even zwart en er begon een video te spelen. Op het scherm zag ik een weg. 'Ik ken die weg,' zei ik tegen Steve. Het leek alsof het vanuit een bewakingscamera gefilmd werd. Toen kwam er een auto tevoorschijn. Ik kende de auto. Hij was van mijn ouders. Toen drong het tot me door. Ik was naar hun ongeluk aan het kijken. De auto boste tegen een boom aan en je zag duidelijke schade. Ik zag mijn vader. Ik maakte vuisten van mijn handen en bed op mijn lip om niet in huilen uit te hoeven barsten. Hij stapte uit de auto, om mijn moeder te helpen. Hij leefde nog. Maar toen gebeurde het pas. Een motor reed langs. Even later stopte hij en er stapte iemand af.  Mijn vader lag op zijn hurken. Kreunend van de pijn. De man liep naar hem toe en pakte hem bij zijn haren. Toen sloeg de man mijn vader in zijn gezicht. Lang genoeg tot hij dood was. Hij viel op de grond en bewoog niet meer, terwijl mijn moeder zijn naam riep. Daarna liep de man naar mijn moeder. Hij pakte haar bij haar nek en wurgde haar. Het was geen ongeluk...mijn ouders waren vermoord. Trillend keek ik naar de video. De man liep op de camera af en je kon zijn gezicht zien. Mijn ouders zijn vermoord...door Bucky. Woedend stapte ik op Bucky af. De man had hem onderstussen naar onder gelaten, zodat ik hem zo in elkaar kon slaan. Maar Steve hield me tegen. 'Wist je dit?' vroeg ik voorzichtig. Ik was bang voor zijn reactie. Bang dat bij zou zeggen dat hij het wist. Al die tijd. 'Ik wist niet dat hij het was,' zei ik twijfelend. 'Wist jij dit?!' vroeg ik nog een keer. Ik wist dat hij loog, maar ik wilde het niet geloven. '...ja...,' zei hij aarzelend. Ik deinsde achter uit. Twijfelend over wat ik nu moest. Hij heeft me bedrogen. Al die tijd. Terwijl hij wist dat de moordenaar van mijn ouders vrij rond liep. Bij ons in de klas zat zelfs. Ik kon me niet meer inhouden. Ik haalde vol uit met al mijn kracht en sloeg Steve. Bucky kwam op me aan rennen om Steve te verdedigen. Maar hij verloor de controle en ik kon hem tegen de muur aan gooien. Hij kreunde even en Steve stond weer op. Het was geen eerlijk gevecht, dat wist ik. Maar ik kon ze hier niet mee weg laten komen. Ik had geen enkele kans om dit te winnen, maar ik bleef doorvechten. Steve duwde me weg en we sloegen elkaar. Ik voelde het bloed uit mijn neus stromen en mijn lichaam deed pijn van vermoeidheid. 'Tony...hij was zichzelf niet, het was net zijn schuld,' verdedigde Steve Bucky. 'Maakt niet uit...hij heeft mijn moeder vermoord,' zei ik en gooide Steve op de grond.