Bir İzmir Masalı (#Wattys2016)

Bölüm 15: Yeni Bir Dost

Zafer bey beni bekliyordu zaten, konuşmaya başladık:
Zafer: Nasılsın Onur?
Onur: Bildiğiniz gibi Zafer bey pek bi değişiklik yok. Söylediğiniz programı uyguladım, yaklaşık 3 hafta tamamen kağıda göre yaşadım yani.
Zafer: Evet, etkisi olmadı mı hiç ? Sizi biraz daha iyi gördüm.
Onur: Oldu elbette, az çok toparlandım sayılır. İsyan etmiyorum artık olanlara ve yerde değilim. Ama ayakta da değilim farklı bir durum bu.
Zafer: Tamam Onur, sana bir abi gibi yaklaşacağım. Benimde 20 yaşında bir kızım var, ve senin anlattıklarını duyunca kendi kızıma bile üzüldüm inan bana.
Onur: Bu çok kötü bişey doktor, ruhumu çarmağa gerdiler sanki. Benliğimi kaybettim ve hiç olmadığım kadar yanlız hissediyorum kendimi. Sanki dünyada benden başka hiç kimse yokmuş gibi hissediyorum.
Zafer: Tamam madem insanlarla dostluk kuramıyorum onlara yaklaşamıyoruz, sende bir hayvan edin kendine? Hayvanları sever misin?
Onur: Evet köpekleri çok severim, küçükken bir köpeğim vardı bana 5 yıl dostluk yaptı ama sonrasında bi trafik kazasında öldü.
Zafer: Tamam o zaman, çözümü bulduk şimdi denemeye geldi iş.
Onur: Tamam haklısınız deneyelim. Ancak biz buraya taşımalı bir kaç ay oldu, en yakın hayvan barınağı nerede?
Zafer: Tamam ben hemen yazıyım adreslerini ve gidin bi bakın, hayvanları sevmeniz güzel birşey içlerinde sizi etkileyen bir köpek illaki olacaktır... Evet alın şu kağıdı adresler burda.
Onur: Çok teşekkür ederim doktor. Sonra görüşmek üzere.

İçimde birden bir umut oluşmuştu, eski köpeğim geldi aklıma. Heyecanla gittim barınağa, bütün köpekler birbirlerinden güzellerdi. Ama benim istediğim gibi bir köpek yoktu, derken adam arka taraftada yavru köpeklerimiz var dedi. Bakmak istedim heyecanla arka tarafa gittik..

Hepsi çok tatlı ve çok güzeldi, lakin arkada tek başına uyuyan bir Sibirya kurdu gördüm ve ona doğru yöneldim. Gözleri masmavi ve rengi de bem beyazdı, bir dişiydi. Bunu istiyorum dedim, ve barınak görevlisiyle anlaştık. Gerekli evrakları imzaladık, köpek kimliğini, tüm belgeleri alıp oradan çıktım.

Eve kadar kucağımda götürdüm daha çok küçüktü, eve girdiğimde bizimkiler şaşkın şaşkın bana bakıyorlardı;

Elif: Oğlum bu köpek nerden çıktı?
Onur: Psikolog önerdi anne, artık ben bakıcam benim yeni dostum bu köpek. Adı da " Kar " dedim.
Evet adını kar koymuştum.
Cengiz: Oğlum bahçemiz yok bunu nerde besleyeceğiz, olmaz böyle şey.
Onur: İsteseniz de istemeseniz de bu köpek artık bu evde kalıcak benimle yoksa bende çeker giderim. Tüm sorumluluğu bana ait, siz karışmayın. Annem kabullenmişti fakat babam arıza çıkarıyordu.. Köpeği alıp odama geçtim ve babam bana bağırarak seslendi ardından şu sözleri söyledi;