The New Life (A Dutch Ashton Irwin Fanfiction)

Chapter 19

Het is drie uur en iedereen is de stad in gegaan. We hebben nog een tijdje met zijn vijven op de kamer zitten te praten maar na een tijdje zijn Luke, Michael en Calum ook weggegaan omdat ze nog 'iets' moesten doen. Ze deden erg geheimzinnig en ik ben benieuwd waar ze zo meteen mee terugkomen. Nu zitten Noa en ik samen op haar kamer naar de tv te kijken. Gelukkig hebben we na een beetje zoeken ITV kunnen vinden en kijken we nu naar Noa haar lievelingsserie. De baby ligt bij Noa op haar borst te slapen en lijkt nergens last van te hebben. Ondertussen zit ik nog steeds na te denken over een naam maar niets lijkt goed genoeg. Ik kan nu niets aan Noa vragen want die zit helemaal in haar serie en dan kun je haar het beste niet storen. Opeens krijg ik een Facebook berichtje op mijn telefoon. Ik zie dat ik door Michael ergens in getagd ben en klik op de melding.

''In galerie Lafayette met LukeHemmings en CalumHood om cadeautjes voor het kleine wonder van NoaSimons en AshtonIrwin uit te zoeken.''

Ik scroll verder naar de reacties en zie dat Luke en Calum hebben gereageerd.

CalumHood: Je weet toch wel dat Ashton en Noa ook Facebook hebben hè?
LukeHemmings: Nu is de hele verassing verpest idioot :/

Lachend leg ik mijn telefoon weg. ''Waarom lach je?'' vraagt Noa verward. Ik zie nu dat de serie is afgelopen en er nu reclame op de tv te zien is. ''Daar kom je straks nog wel achter'' zeg ik geheimzinnig. ''Nu maak je me nieuwsgierig en daar kan ik niet tegen dus dat is vermoeiend en je mocht me niet teveel laten nadenken van de dokter dus zegt het me'' zegt ze stellig. Ik zucht even en zeg dan; ''Kijk op Facebook.'' ''Wat voor een drama is nu weer aan de hand?'' mompelt ze terwijl ze haar telefoon van haar nachtkastje pakt. Het duurt even maar dan verschijnt er ook een vermakende glimlach op haar gezicht. ''Soms kan die jongen ook zo traag van begrip zijn hè.'' ''Ik ben benieuwd wat ze hebben gekocht'' zeg ik. ''Zolang het maar niet van die rare rompertjes met teksten zijn.'' ''Misschien hebben ze wel zo'n grote teddybeer net zoals die ik je voor Kerstmis heb gegeven.'' ''Ik mag toch wel hopen dat ze er rekening mee houden dat het ook nog mee terug moet naar Engeland hè'' zucht ze. ''Zo meteen komen ze met een hele kinderkamer aan.'' Noa begint spontaan te lachen. Ik zie het al helemaal voor me hoe ze hier met een doe-het-zelf kinderbedje aankomen dat ze in de gang in elkaar willen gaan timmeren. ''Heb je trouwens al over een naam gedacht?'' vraagt ze opeens. ''Veel te vaak, maar niets lijkt goed genoeg'' mompel ik, nadenkend over alle namen die de afgelopen paar uur door mijn hoofd zijn gegaan. Plotseling gaat de deur open en komt er een arts binnenlopen met een notitieblok in zijn handen. Zou hij zo alle kamers op deze afdeling afgaan? Met alleen maar een notitieblok en goed nieuws of slecht nieuws? ''Goedemiddag, hoe gaat het met je?'' vragend kijkt hij naar Noa, die lichtelijk geïrriteerd terugkijkt. ''Het kon niet beter'' glimlacht ze. ''Heb je nog erge last van de wond op je buik?'' ''Alleen een beetje jeuk, maar dat is goed toch?'' ''Klopt. Heb je al iets gegeten?'' ''Ja, ongeveer rond een uur of één. Een halve boterham en een beetje yoghurt.'' Eén uur? Toen was Niall toch bij haar? Ik moet er niet aan denken hoe hij haar half zat te voeren en ik niets vermoedend op de gang zat te wachten. Noa legt sussend haar hand op mijn arm om me te kalmeren. Waarom kan ik nooit een keer iets ongemerkt doen? ''Voel je enige vorm van misselijkheid of duizeligheid?'' ''Nog geen last van gehad'' antwoordt ze. ''Dan herstel je sneller dan verwacht. Als je zo doorgaat kun je morgen of overmorgen al naar huis'' zegt de arts en krabbelt een paar aantekeningen in zijn notitieblok. ''Stel we kunnen dan al naar huis, hoe gaat het dan met een baby in het vliegtuig?'' vraag ik. ''Dat zou in principe geen probleem moeten zijn. Hebben jullie al de tickets voor de terugreis?'' ''Ja, die staan voor zondag'' antwoord ik. ''Dan adviseer ik jullie om even met de vliegtuigmaatschappij te bellen om uit te leggen wat er aan de hand is zodat er nog een ticket kan worden bijgeboekt.'' Ik knik. ''Hebben jullie verder nog vragen?'' Noa schudt haar hoofd. ''Dan wens ik jullie nog een fijne dag en als er iets aan de hand is dan kunnen jullie altijd nog op het knopje drukken.'' Hij loopt weer de kamer uit. ''Ik had niet verwacht dat we al zo snel naar huis konden.