The New Life (A Dutch Ashton Irwin Fanfiction)

Chapter 11

*POV Noa*

De volgende ochtend word ik veel te laat wakker. Ik wist niet dat je van dat kleine stukje al een jetlag kon krijgen. Vermoeid ga ik rechtop zitten en kijk om me heen. Toen we gisteravond terug kwamen van de supermarkt ben ik meteen mijn bed ingegaan waardoor mijn slaapkamer nu een hele troep is. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al twaalf uur 's middags is. Zuchtend stap ik uit mijn bed en open de deur van mijn kamer. In de 'woonkamer' tref ik Harry aan die uitgebreid op de bank ligt. ''Goedemiddag zuster'' grinnikt hij als hij mijn kant opkijkt. ''Vond je het niet nodig om me wakker te maken?'' vraag ik geïrriteerd. ''Ik vond dat je je slaap wel kon gebruiken na gisteravond'' zegt hij simpel. ''Je denkt echt dat ik gek aan het worden ben hè?'' ''Dat zeg ik niet, maar het lijkt me gewoon zo onwaarschijnlijk dat we hem nu al hebben gevonden en dat hij in dat appartement zat in plaats van in een hotel of zo.'' ''Maar het was hem echt!'' ''Maar hoe kende hij dat meisje dan?'' ''Weet ik veel, een oude jeugdvriendin?'' ''En waarom zei dat andere meisje dan dat ze hem nog nooit had gezien?'' Boem. Daar had hij een punt. Even weet ik niet wat ik moet zeggen. Harry gaat rechtop zitten en kijkt me bezorgd aan. ''Kom hier.'' Hij spreid zijn armen en zuchtend ga ik naast hem zitten. ''We zijn hier pas een dag en ik heb het gevoel dat ik het nu al heb opgegeven.'' Ik laat me tegen zijn schouder aanvallen. ''Zullen we vandaag dan nog een keer langsgaan bij dat adres?'' vraagt Harry. Zonder iets te zeggen knik ik. ''Zullen we dan nu maar gaan ontbijten?'' ''Bedoel je niet lunchen?'' vraag ik verward. ''Nee, want de lunch is de tweede maaltijd op een dag en in dit geval is dat niet zo dus we gaan nu ontbijten'' zegt hij simpel. ''Wat een logica.''

Een half uur later zitten we met zijn zessen in een lunchroom. Harry, Ashton en ik hebben net het verhaal over gisteravond verteld en er hangt een gespannen sfeer aan tafel. Wat als het Niall niet was? Dan zitten we hier voor niets zo gespannen en dan komt het door mij! We hebben afgesproken om zo meteen nog een keer naar het adres toe te gaan en dan bellen Anne-Marie en Maura aan om wat vragen te stellen over Niall. Een serveerster komt aangelopen met onze lunch/ontbijt. Zodra ze alles heeft neergezet bedanken we haar en loopt ze weer weg. Ik heb me altijd al afgevraagd hoe ze zoveel borden tegelijkertijd kunnen dragen zonder dat er iets valt. ''Dus, wat wordt het plan voor vandaag?'' vraagt Bobby zodra hij aan zijn tosti begint. ''We gaan eerst naar dat adres van gister avond en dan kijken we wat daar uit komt, en als dat niets wordt dan denk ik dat we hetzelfde gaan doen als gisteren'' zegt Harry. ''En morgen?'' vraag ik. ''Die man bij Starbucks had het toch over Disneyland?'' zegt het Ashton opeens. ''En wat wil je daarmee zeggen?'' vraagt Anne-Marie niet begrijpend. ''Wat nou als we proberen erachter te komen wanneer hij naar Disneyland gaat, dan kunnen wij ook gaan. Dan is het iets minder lastig om te zoeken aangezien het maar een kleinere plaats is. En we zouden hem nog eventueel kunnen laten omroepen bij de ticketverkoop'' zegt hij simpel. Iedereen kijkt hem aan alsof hij gek is geworden en even is het stil. ''Het is echt een belachelijk idee, maar vreemd genoeg denk ik wel dat het zou werken'' zegt Harry bedenkelijk. ''Ik weet het zo net nog niet, wat als het niet lukt? Dan hebben we zoveel geld verspild aan toegangskaartjes'' zegt Maura. Daar had ze ook wel gelijk in. ''Ik denk dat we het zouden moeten proberen, want dit is het enige wat we zeker weten''zegt Bobby. Als die barman gelijk had....

Nadat we onze lunch op hadden zijn we meteen naar het adres van gisteren avond gegaan. Harry, Ashton, Bobby en ik staan een eindje verderop en kijken toe hoe Maura en Anne-Marie aanbellen. Het duurt even voordat er wordt open gedaan maar dan verschijnt het meisje dat gisteravond met (waarschijnlijk Niall) naar binnenliep in de deuropening. ''Dat was dat meisje dat ik had gezien'' sis ik. ''En Niall was daarbij?'' vraagt Bobby verward. Overtuigend knik ik. ''Ja maar ik ken haar helemaal niet, weet je zeker dat hij het was?'' klinkt het aarzelend, waarschijnlijk bang voor mijn reactie. ''Als dat Niall niet was dan was het zeker weten zijn Franse tweelingbroer.'' ''Maar die heeft hij niet.'' ''Dan was het Niall'' zeg ik simpel. Zo'n vijf minuten later komen Maura en Anne-Marie weer terug en beginnen ze te vertellen over wat er is gebeurt. ''Het meisje die aan de deur was gekomen had hem gezien in de trein naar het vliegveld van London.'' ''Ze was Engels?'' vraagt Ashton verward. ''Ja, ze is hier op bezoek bij een oude schoolvriendin.'' ''Dus die was óók Engels?'' Anne-Marie knikt. ''Heb ik voor niets gisteren Frans gepraat'' zucht Ashton. Een kleine giechel ontsnapt mijn lippen. Beledigend kijkt hij naar me om. ''Sorry'' glimlach ik verontschuldigend. ''En wist ze ook waar hij naartoe zou gaan?'' vraagt Bobby. ''Ze waren inderdaad aan de praat geraakt en hij vertelde haar dat hij naar Brussel zou gaan. Hij zou daar een goede vriend gaan opzoeken.'' ''Maar zover ik weet kent hij niemand daar'' vult Maura aan. ''En weten jullie ook iets over Disneyland?'' vraagt Harry. ''Toen we net wegliepen hoorden we binnen nog iemand schreeuwen; ''Gabriëlla, de avonturier neemt ons morgen mee naar Disneyland dus we moeten nog wat bespreken. Schiet op!''

*POV Niall*

Gabriëlla komt weer de woonkamer ingelopen en laat zich met een geïrriteerde zucht op een stoel vallen. ''Wie was dat?'' vraagt Marta verward. Ik heb net aan Marta gevraagd om me te helpen met de prijzen van Disneyland voor morgen en gelukkig kwam zij er wel uit. ''Ze waren weer op zoek naar jou'' zucht ze en wijst naar mij. Even voel ik me schuldig. Zij willen alleen een leuke week hebben met z'n tweeën en dan kom ik er weer even tussendoor met mijn domme acties. ''Willen jullie dat ik alsnog naar een hotel ga? Want ik wil niet dat ze zo meteen denken dat jullie me hier in gijzeling hebben of zo.'' Een grinnik verlaat Marta's mond. ''Sorry. Ik zie het al helemaal voor me hoe Gabs en ik hier iemand zouden vasthouden'' lacht ze. ''Wat heb je eigenlijk tegen hun gezegd?'' vraag ik aan Gabriëlla die nog steeds peinzend voor zich uit zit te kijken. ''De waarheid'' mompelt ze. ''Je hebt wat?!'' roep ik uit. ''Gedeeltelijk'' vervolgt ze. ''Wat heb je dan gezegd?'' ''Dat ik je ken vanuit de trein in London en dat je naar Brussel zou gaan.'' ''Je hebt dus niet verteld dat ik nu eerst hier ben?'' Ze schud haar hoofd. ''Wie stond er eigenlijk voor de deur?'' vraag ik, net bedenkend dat het ook de politie kon zijn. ''Twee blonde vrouwen van middelbare leeftijd. Ik ben niet zo goed met leeftijden, dus het kan net zo goed wat anders zijn geweest'' zegt Gabriëlla. Eén van hun zal mijn moeder wel zijn geweest maar ik heb echt geen idee wie de andere zou moeten zijn geweest. Noa haar moeder heeft bruin haar maar die zal toch wel niet naar me gaan zoeken. ''Zolang het bij gewone mensen blijft vind ik het prima. Dan hoef je niet weg, maar als ik hier ook maar één keer de politie voor de deur heb staan, dan vertrek je. Afgesproken?'' vraagt Marta. ''Afgesproken.''

*POV Noa*

Een half uur later zitten we met z'n allen op de hotelkamer van Maura en Bobby achter één laptop om Disneyland tickets te bestellen. ''Moeten we één of twee parken?'' vraagt Maura twijfelend. ''Ik denk dat je in één dag geen twee parken kunt bekijken maar we weten niet naar welk park hij gaat, dus ik denk dat het beter is om een kaart voor twee parken te kiezen'' zeg ik. We hebben besloten om toch de tickets te kopen aangezien zo wat alle aanwijzingen die we hebben naar Disneyland gaan. We hebben alleen nog geen idee waarom het meisje vanmiddag zei dat Niall naar België ging. Persoonlijk denk ik dat ze meer weet over hem en dat hij daar gewoon binnen zit. Wat hij daar zou doen en waarom hij er zou zijn weet ik niet maar ik weet wel dat dit nog lang niet alles is.

Om half drie zijn we in het park bij de Eiffeltoren en doen we weer hetzelfde als gistermiddag. Stiekem had ik gehoopt dat dit 'reisje' iets anders zou verlopen en dat we niet elke dag hetzelfde zouden doen. Harry, Maura, Bobby en ik lopen langs groepjes 'hangende' toeristen en jongeren en proberen gewoon in het Engels uit te leggen wat er aan de hand is en waarom we hier zijn. Sommige doen net alsof ze je niet begrijpen en lopen dan weg en weer anderen negeren je en gaan gewoon lekker door waar ze mee bezig waren. Het begint me langzamerhand een beetje te irriteren en het weer helpt ook niet mee. Zou het gewoon niet veel meer zin hebben als we naar de politie hier zouden gaan? Die weten precies wat ze moeten doen en dan hoeven wij niet zo lang in de kou en in de regen en sneeuw te staan. Zuchtend haal ik mijn muts uit mijn jaszak en zet hem op. Opeens valt er een druppel op het blaadje wat ik vast heb en al gauw volgen er meer. ''Dit meen je niet!'' hoor ik Harry achter roepen. Snel kijk ik om en zie dat de rest ook al begonnen is met lopen/rennen. Zo snel als ik kan loop ik achter ze aan. Ze stoppen onder een afdak van een klein winkeltje om even te schuilen. Zodra ik bij ze aankom spreid Ashton zijn armen waar ik maar al te graag in kruip. ''Ik ben hier zo klaar mee'' zucht ik. ''Zullen we anders even naar binnen gaan?'' vraagt Ashton zachtjes aan me. Er zijn al meer mensen onder het afdak gaan staan waardoor de helft van de groep alsnog nat wordt. Ik knik en we lopen naar binnen. Zodra we binnen komen valt de grote kaartenmuur aan de linkerkant al meteen op. De hele muur is gevuld met verschillende ansichtkaarten wat een vrolijk gezicht oplevert. Aan de rechterkant is een kleine kassa en als ik beter kijk zie ik een klein hondje in een mandje erachter zitten. Enthousiast tik ik Ashton op zijn schouder die de kaartenmuur aan het bekijken was. ''Kijk.'' Ik wijs naar het hondje en er verschijnt automatisch een glimlach op zijn gezicht. ''Ik vraag me af hoe het zou lopen als jij en ik samen voor een hond zouden moeten zorgen.'' ''Ik denk niet dat dat heel erg goed zou gaan'' lach ik. In het winkeltje zijn allemaal oude spulletjes te vinden en als we even verder lopen zien we nog een trap die naar boven gaat. Zodra we boven zijn komt er een grote collectie aan lp's en cd's ons tegemoet en zie ik de glimlach op Ashton zijn gezicht steeds groter en groter worden. ''Ik ben in de hemel.''