เมื่อก่อนนั้นฉันมีเพียงความมืดมิด
ตรึงติดจิตวิญญาณไม่ห่างหาย
เมื่อก่อนนั้นฉันมีเพียงความเดียวดาย
ถูกทำลายแทบเป็นผงตรงหัวใจ
ระหว่างนั้นมือของใครคนหนึ่ง
หยิบยื่นซึ่งแสงสว่างกระจ่างใส
เติมแต่งแต้มสีสันพลันวิไล
นำฤทัยอันอับจนพ้นทางตัน
แต่ดูเหมือนชะตากรรมทำกลั่นแกล้ง
จึงโรยแรงด้วยวิโยคและโศกศัลย์
ตัวเธอถึงยามยากพรากจากกัน
ทิ้งตัวฉันไว้ลำพังดังก่อนกาล
ในที่สุดก็ต้องเดินอย่างโดดเดี่ยว
เร่ร่อนเที่ยวหาแสงใหม่ไร้ถิ่นฐาน
แม้ชีวิตมิได้เป็นเช่นวันวาน
แต่คงทานทนมันได้แม้ใจตรม
In the past, I had only darkness
It stuck in my soul, never went away
In the past, I had only loneliness
My heart was destroyed, almost turn to fragment
During that time, someone's hands
Gave me a shiny light
Painted beautiful colors
Lead my impoverished heart from a deadlock
However, it seemed like my karma bullied me
So I became powerless because of sorrow
You became tough and we had to seperate each others
You left me alone just like that day
Finally, I must walked alone
Pointlessly looked for a new light
Although my life couldn't be like yesterday
Even though it's bitter, I may can stand being like this
YOU ARE READING
Memoir & Monologue
Randomบันทึกคำพร่ำเพ้อ แนะนำหนังสือ รวมกลอน และรวบรวมเศษเสี้ยวแห่งความคิด ณ ช่วงเวลาหนึ่ง ทั้งที่ชั่ววูบและยังคงค้างคาอยู่ในใจ ซึ่งหลายครั้งก็ไม่ค่อยตกตะกอน บางอย่างกลับมาอ่านก็รู้สึกว่าคิดไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่ก็ถือเป็นบันทึกความทรงจำ Highest ranking #1...
